radiohead all over again...

The water's clear and innocent...

πάντα είχα ένα θέμα με την μουσική που ακούω. η μουσική συνοδεύει τις κινήσεις μου, τις πράξεις μου, τις σκέψεις μου. Στην συγγραφή κειμένων του μπλογκ αλλά και άλλων πάιζει ιδιαίτερο ρόλο! Αλλά αυτό το κείμενο δεν έχει να κάνει μόνο με την μουσική, ούτε με μένα έχει να κάνει, έχει ως soundtrack αγαπημένα κομμάτια των radiohead! Ας ξεκινήσουμε....

"μην απορείς, είναι ακόμα μια μέρα που δεν μπορείς να αναγνωρίσεις το ειδωλό σου στο καθρέφτη, το τσιγάρο, το ποτό, το ξενύχτι, εκείνη η ηλίθια προσμονή για κάτι διαφορετικό, εκείνο το χαμόγελο που έχει καιρό τώρα χαθεί και ελπίζεις σε μια επανένωση των κομματιών σου, είναι σημαδία ότι ζεις, όχι όπως φυσικά θα ήθελες, αλλά όπως στην πραγματικότητα είσαι. κοιτάζεις γύρω  σου και αισθάνεσαι γυμνός ξαφνικά σαν κάτι να σε έκανε να αδυνατείς να αμυνθείς και αρχίζεις και επιτίθεσαι στον τοίχο σου. Απόγνωση, αποξένωση; μπορείς να το ονομάσεις όπως θα ήθελες αλλά στην πραγματικότητα ίσως να είναι το γεγονός ότι δεν μπορείς να τα έχεις όλα σε αυτή την καλοστημένη πλάκα που λέγεται ζωή. Ξέρω τι θα μου πεις. Ότι κάνω λάθος και ότι δεν μπορώ να ξέρω τι σκέφτεσαι. Και έχεις δίκιο σαφώς αλλά ξέρω τι δεν σκέφτεσαι, ξέρω τι δεν κάνεις, ξέρω τι δεν λες! και γιατί αυτό; γιατί πολύ απλά μπήκα στην διαδικασία να σε μάθω. Και τι κατάλαβα; ότι και σήμερα, όπως και χθες όπως και πιο πριν θα ζω, θα ζεις την ίδια καθημερινότητα, δεν θα υπάρξει καμία αλλαγή, όλα σε slow motion, όλα σε ένα μόνιμο deja vu...μέχρι ένας απο τους δύο μα να σταματήσει το replay του τραγουδιού και να αρχίσει το cd ξανά απο την αρχή. Έτσι τους ανθρώπους δεν θα τους βλέπουμε να περπατούν προς τα πίσω, ούτε εμάς να πέφτουμε αργά και σταθερά απο τα όνειρά μας! ... "

"Σε έψαχνα χθες...προχθές...μέρες πριν! Τώρα; Τώρα όχι δεν σε ψάχνω, δεν ψάχνω το χαμογελό σου, το δάκρυ σου, το γέλιο σου, το σαρκασμό σου, τον πνιγμένο ήχο του κρυφού γέλιου. Δεν ψάχνω το βλέμμα σου σε κάθε δρόμο που θα βρεθώ. Δεν σε θυμάμαι πια, δεν σε σκέφτομαι πια, δεν σε περιμένω να έρθεις σπίτι μετά την έξοδό σου, δεν σε περιμένω να δούμε ταινίες, δεν σε περιμένω, δεν σε περιμένω, δεν σε περιμένω. Πάλι άλλαξα το σπίτι, όλα τα άλλαξα, κουρτίνες, έπιπλα τα πάντα. Πάλι άλλαξα χρώμα στα μαλλιά μου, πάλι άλλαξα άρωμα, πάλι άλλαξα τρόπο σκέψης, και εκείνο το ρολόι στο τοίχο που είχαμε αγοράσει, απο κρυφή μαζοχιστική τάση να μετράμε το χρόνο και να μας μετράει και αυτός, και αυτό το άλλαξα. Τίποτα δεν σε θυμίζει, ούτε εμένα με θυμίζει. Νομίζω σε είδα σήμερα, όχι τελικά δεν ήσουν εσύ, ήταν κάποιος άλλος, ούτε καν του έμοιαζες. . . μάλλον θα πρέπει να αλλάξω και τίποτε άλλο, όχι κάτι τραγικό δεν θα αλλάξω χώρα ή φίλους. Θα μάθω να ζω, όπως έμαθες και εσύ να ζεις χωρίς εσένα, χωρίς εμένα. Είμαι στην αρχή ακόμα...ίσως τελικά η αγάπη να μην περιμένει, να είναι ταξίδι χωρίς επιστροφή κι χωρίς προορισμό.. δεν πειράζει τουλάχιστον δεν θα ξανακάνω κοπάνα απο την δουλειά! "

"και σου είχα πει μην ανοίξεις την πόρτα έιναι ένας λύκος έξω , σε είχα προειδοποιήσει, όμως εσύ του κεφαλιού σου! άνοιξες και τι κατάλαβες; τον είδες να έρχεται κατά πάνω σου, να ζείς και να ξαναζείς το παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας. Ποιός έιναι ο καλός και ποιός είναι ο κακός, ποιός ο κυνηγός και ποια η γιαγιά....το καλάθι που είναι; το αφήσαμε το καλάθι; Α εσύ έχεις και το καλάθι! Διάλεξε ρόλο, διάλεξε πλοκή, διάλεξε και το τέλος. Πάντα σε όλες τις καταστάσεις το τέλος είναι το πιο δύσκολο!
  Τελικά ο κυνηγός δεν σκότωσε την γιαγιά, ούτε το λύκο, σκότωσε την κοκκινοσκουφίτσα, και ύστερα ο λύκος χαιρέτησε το κυνηγό και την γιαγιά και έφυγε με την κοπέλα σαν τρόπαιο για όλα αυτά τα χρόνια που  ο κακός της υπόθεσης ήταν αυτός... ποτέ κανείς δεν άκουσε για εκείνο το λύκο, όλοι έλεγαν πως χάθηκε μετά απο εκείνη την μέρα αλλά εσύ φυσικά κι ξέρεις τι έγινε! ΄Σταμάτησε να κυνηγά και κρύφτηκε στα βάθη του δάσους , εκεί πήγες να τον βρεις και εσύ, και εκείνος σου είπε... "ποτέ ξανά δεν κυνήγησα, ίσως επειδή γέρασα ή πολύ απλά καμία άλλη δεν πέρασε απο κείνο το μονοπάτι...."

κάθε τραγούδι έχει μια ιστορία και κάθε ιστορία έχει ένα σκοπό να μάθεις κάτι. πέρα απο τις λέξεις, τις αισθήσεις, να σκεφτείς τα δικά σου αποτελέσματα... η λίστα με τα αγάπημένα τραγούδια του συγκροτήματος αυτού είναι ατέλειωτη ...για αρχή όμως θα αφήσω αύτά...

Υ.Γ : Pay attention .....
Y.Γ : στο τελευταίο τραγούδι (2+2=5) δεν θα πω μια ιστορία σαν τις άλλες, δεν θα πω κάτι, δεν θα σκεφτώ κάτι....είναι απλά το τέλος! 

Φιλιά...