ΕΚΔΡΟΜΗ ....ΜΙΑ ΕΚΔΡΟΜΗ....

  "κοιτάω έξω από το παράθυρό μου, κοιτάζω και βλέπω την βουή, την βουή που μεταφράζεται, στα αυτοκίνητα, στους ανθρώπους που προσπερνούν και την καλημέρα... κοιτάω έξω στο παράθυρό μου και  ο καφές μου κρυώνει και το τσιγάρο σου στο τασάκι καίγεται, και εσύ με κοιτάς από το καναπέ, χωρίς στην ουσία να με βλέπεις, μου μιλάς για το πρόγραμμα της μέρας σου χωρίς να ακούς εμένα όταν λέω σταμάτα να πούμε κάτι άλλο... με ρωτάς αν έχω ξυπνήσει και παρατηρείς πως ακόμα δεν ξεκρέμασα εκείνο τον πίνακα από τον τοίχο, το καρουζέλ... τι σε ενοχλεί ήθελα να ήξερα ένα καρουζέλ; τα άλογα δεν είναι αληθινά, είναι χρωματιστά και ζουν σε μια άλλη εποχή! ο πίνακας λοιπόν το αποφάσισα θα μείνει εκεί στον τοίχο...βράδια που κοιμάσαι και δεν μπορώ να κοιμηθώ ο πίνακας είναι η λύτρωση μου. κάθομαι στο καναπέ με το τασάκι δίπλα μου και το τσιγάρο αναμμένο και κοιτάζω τον πίνακα και ακούω μουσική πολύ σιγά, ίσα που να ακούγεται... είναι ο δικός μου αναστεναγμός και το όνειρο μου για φυγή που το κάνει πιο δύσκολο. Σε σένα μιλάω επιτέλους ξύπνα. . . Σε σένα που μου λες πως ο έρωτας δεν υπάρχει, πως η ηρεμία που αποζητώ δεν υπάρχει και πως μόνο ο φόβος η ταραχή και η αποξένωση υπάρχει . . . 

    ο έρωτας υπάρχει, ο έρωτας ζει ανάμεσα μας, μπορεί να μην είναι ένα μωρό που παίζει με βέλη, είναι όμως ένα αίσθημα, όχι το πιο εύκολο αλλά αν το προσέξεις από τα πάντα υμνείται και τα πάντα υμνεί. Είναι σε ένα καφέ μεσημεριανό, είναι σε ένα παιχνίδι τάβλι, σε ποτά και σε ξενύχτια. . . αν καταγράφεται; καταγράφεται αλλά και πάλι ποιος θέλει να θυμάται τα της αγάπης τα ονείρατα; 

   μην γελιέσαι και εσύ έχεις ερωτευθεί, κι εγώ έχω ερωτευθεί, και έχω - και έχεις , κοιτάξει τον κόσμο με άλλα μάτια, εκμηδενίζοντας αποστάσεις και αποσιωπώντας καβγάδες. θες να παίζεις - να παίζω ένα ατέλειωτο κρυφτό, να γελάω με τις γκριμάτσες και τις φάτσες που μας κοιτούν σαν να είμαστε εξωγήινοι, ξέρω πως σ αρέσει και σένα να "τρομάζεις" τον κόσμο!

έχεις ξυπνήσεις εδώ και ώρα και με κοιτάς και βλέπεις ότι κοιτάζω τον πίνακα και ακούω τραγούδια και δεν μου μιλάς έρχεσαι απλά και κάθεσαι δίπλα μου χωρίς να με ακουμπάς και κοιτάς και εσύ τον πίνακα. . . πίνεις καφέ, καπνίζεις τα τσιγάρα που αφήνω να καίγονται. δεν με ενοχλείς, δεν σε ενοχλώ...  

     ξημέρωσε και εσύ έχεις χάσει το πνεύμα του ορθολογιστή, έχεις γίνει αυθόρμητος, δεν μπορώ να σε προβλέψω έχεις γίνει απρόβλεπτος, λες και ότι σκεφτόμουν ενώ κοιτούσα το καρουζέλ, τα άκουγες και συμμορφώθηκες! να πάμε εκδρομή, μια εκδρομή, όπου θες, εφόσον με ρωτάς τι θέλω, να τι θέλω, να πάμε μια εκδρομή, να μην μας ξέρει κανείς εκεί, να μην έχουμε κανέναν περίεργο γνωστό που θα θέλει να μάθει τι είμαστε, να είμαστε, να είμαστε μόνοι σε ένα τέλειο τεράστιο κόσμο! ναι! μόνοι .... αυτό είναι ο έρωτας να είμαστε μαζί και να μην έχουμε την διάθεση, ούτε την υποχρέωση να βάλουμε σε λέξεις τι είμαστε, φτάνει που θα το ξέρουμε εμείς. και ναι να μας αρέσει να μιλάμε στα σκοτάδια και στα φώτα και να λέμε τα ίδια πράγματα γιατί στο κάτω κάτω δεν ζητάμε και τόσα πολλά...!

    πάμε μια εκδρομή ....μόνο μια εκδρομή! και σου υπόσχομαι το καρουσελ θα πάψει να είναι συντροφιά μου όταν είσαι εδώ....! " 

Υ.Γ ) πρέπει να συγκεντρωθω... FOCUS ΘΑ ΚΑΝΩ !!! 

       ) ΦΙΛΙΑ ΣΕ ΌΛΟΥΣ. ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΑΡΓΗΣΕΙ Η ΝΕΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ.