με τά φόβου...
πράξη 1η
-Κοιμάσαι;
-Όχι.
-Αφού νύσταζες.
-Καλά το είπες νύσταζα.
-Εγώ νυστάζω.
-Τότε κοιμήσου.Μην σε νοιάζει για μένα!
-Καληνύχτα.
-Κλείσε το φως! στο σκοτάδι φαίνεσαι καλύτερα. Αφού πάντα εκεί ζούσες, το φως σε θαμπώνει. Θαμπώνει το βλέμμα σου, όταν αγριεύει, θαμπώνει το γέλιο σου, το δάκρυ σου. Στο σκοτάδι ζούσες από τότε που σε γνώρισα γι αυτό σε ξεχώρησα.
- Τι είπες; δεν άκουσα.
-Τίποτα κλείσε το φως, κοιμήσου, είσαι κουρασμένος!
πράξη 2η
-Ξύπνησες, καλημέρα!
-Κοιμάμαι ακόμα, έχει καφέ στην καφετιέρα.
-Πάλι δεν κοιμήθηκες το βράδυ, την νύχτα μέρα έχεις κάνει. Δηλαδή έτσι σκοπεύεις να ζεις;
-Όχι! απλά σκεφτόμουν και έγραφα, είναι η τελευταία φορά.
-Το ίδιο λες εδώ και βδομάδες!
-Και σένα τι σε νοιάζει θα είσαι εδώ και τις επόμενες;
-Τι είπες γιατί δεν άκουσα;
-Τίποτα λέω ότι θα είναι η τελευταία φορά. Απο δω και πέρα θα κοιμάμαι τις νύχτες και τα πρωινά θα σηκώνομαι να πίνουμε καφέ.
-Εγώ φεύγω. θα τα πούμε αργότερα.
-Γιατί πότε τα είπαμε στην ώρα τους;
-Τι είπες γιατί ετοιμαζόμουν και δεν άκουσα.
-Τίποτα λεω θα τα πούμε μόλις ξυπνήσω. Πήγαινε τώρα μην ξεχάσεις να πάρεις τις εφημερίδες!
-Εφημερίδες; Από πότε διαβάζεις εφημερίδες;
-Απο τότε που σταματήσαμε να μιλάμε.
-Τι μουρμουρίζεις και δεν σε ακούω.
-Λέω έχει ενδιαφέροντα άρθρα θα σε ενδιαφέρουν και για την δουλειά σου.
-Α εντάξει πάω τώρα.
-Κλείσε την πόρτα πίσω σου.
-Πάντα.
-Αυτή η στάση σου η απόλυτη είναι που θα σε τρελάνει σε κάποια φάση.
-Είπες κάτι;
-Όχι ! δεν φεύγεις ; θα ξενυστάξω και μετά θα γκρινιάζεις όταν σου λέω ότι είμαι κουρασμένη...
-Ξέρω- ξέρω πάλι πονοκέφαλος!
- Είπες κάτι;
-Εγώ; όχι φεύγω!
πράξη 3η
- Πότε φεύγεις;
-Να πάω που;
-Δεν είχες πει ότι θα έφευγες;
-Εγώ πότε;;
- Α άστο θα σε μπέρδεψα!
- Τι είμαι για να με μπερδέψεις ; κάλτσες; ή μανικετόκουμπα;
-Γιατί εκνευρίζεσαι; Ένα λάθος έκανα. Πέφτεις για ύπνο;
- Όχι απλά να ξαπλώσω θέλω, είχα πολύ κουραστική μέρα. Εσύ τι θα κάνεις;
΄-Εγώ θα σβήσω σε λίγο το φαγητό και μετά θα διαβάσω τις εφημερίδες που δεν μου έφερες!
- Γιατί μουρμουρίζεις πάλι τι λες; μόνο για το φαγητό άκουσα.
- Δεν ειπα κάτι άλλο! θα σβήσω το φαγητό και θα πιω λίγο καφέ.
- Και άλλο καφέ;; θα πάθεις τίποτα με τόσους καφέδες.
- Δεν κοιμάσαι καλύτερα; και άσε με να πιω τον καφέ μου.
- Σου είπα δεν θέλω να κοιμηθώ.
- Καλά κάνε ότι θες, παίρνω το αμάξι πάω μια βόλτα να ηρεμήσω.
- Πάρτο. Στη θάλασσα θα πας;
- Ναι ! θες να της πω τίποτα;
- Πάλι μουρμουρίζεις, μήπως σε εκνεύρισα με τίποτα άθελα μου;
- Όχι δεν με εκνευρισες. Απλά άλλαξες, όπως άλλαξα, ίσως πρέπει να τελειώσει.
-Μουρμουρίζεις. Σε λίγο θα πρέπει να έρχομαι κοντά για να σε ακούω.
-Καλά φεύγω!
πράξη 4η
- Καπνίζεις;
-Όχι ο καπνός αναβλύζει απο μέσα μου.
-Με ειρωνεύεσαι;
-Οχι καλέ πλάκα κάνω μέχρι να σταματήσεις να ρωτάς πράγματα που βλέπεις.
- Έχεις όρεξη για καβγά.
-Ναι! αλλά θα τον αποφύγεις πάλι, έχεις χάσει την λάμψη σου.Γίνε ξανά αυτός που ήξερα.ξέρεις εκείνος που πορώνεται με πράγματα που έχει λίγο νεύρο μέσα του.
-Δεν έχω όρεξη για καβγά. όταν σε γνώρισα μιλούσες δυνατά.Τώρα με έχεις βάλει σε σκέψεις ότι φταίει η ακοή μου και από πότε ένας καβγάς λύνει το πρόβλημα;;
-Δεν λύνει το πρόβλημα, απλά σου δημιουργεί ξανά την αίσθηση ότι ζεις με ένα ανθρώπινο ον. Δεν φταίει η ακοή σου εγώ απλά μιλάω χαμηλά.
-Τώρα σε ενοχλεί και που δεν τσακώνομαι;
-Γιατί μόνο αυτό νομίζεις πως με ενοχλεί;
-Ίσως θα έπρεπε να μου δώσεις ένα συρτάρι για τα πράγματά μου!
-Ναι! σαφώς βλέπεις το ντουλάπι κάτω απο την νυπτήρα;
-Εκείνο εκεί που έχεις τα κείμενά σου μέσα στο συρτάρι χαλάς τόσο χώρο για κείμενα! ΑΝΟΡΓΑΝΩΤΗ!
- Τώρα κάτι μας είπες οργανωμένε!
-Λοιπόν πρέπει να μπει μια τάξη στο σπίτι!
- Ναι τώρα! πότε φεύγεις;
-Μιλάω σοβαρά.
-Και εγώ σοβαρά μιλάω.στο ξαναλέω ίσως πρέπει να έχει ο καθένας το χώρο του;
-Και τι σχέση θα είναι αυτή; στάση αστικού λεωφορείου;
-Γιατί τώρα τι σχέση είναι ; μετρό; και σε ενοχλεί το μέσο μαζίκής επικοινωνίας;
- Καληνύχτα.
-Κλείσε το φως.
- Μα πάντα άφηνες ένα φως ανοιχτό, μήπως σηκωθείς κατά την διάρκεια της νύχτας.
-Δεν το χρειάζομαι τώρα. Είσαι εσύ εδώ!
-Θέλω να μιλήσουμε, νομίζω πως πρέπει.
-Αύριο. Αύριο όλα θα έχουν αλλάξει.
Πράξη 5η
- Καλημέρα
- Έχει καφέ;
-Ναι! Σαφώς σου έχω βάλει στην κούπα.
- Πρέπει να μιλήσουμε. Ή καλύτερα θα ξεκινήσω εγώ. Μιας και εσύ θες λίγο χρόνο για να ξυπνήσεις, να κάνεις και κανένα τσιγάρο.
- Νομίζεις τόσο καιρό δεν ακούω τι λές; Νομίζεις πως με το να μου τα μουρμουρίζεις τι ότι τα είπες; και μια ακόμα ερώτηση με το να μου μιλάς εκνευρισμένα ή να μου σπάς τα νεύρα με τις ιδιοτροπίες σου και τα καπρίτσια σου δείχνεις πόσο ανεξάρτητη είσαι;;;
- Ήρθε η ώρα ε; Δεν σου έκανα και λίγα, μέχρι πότε θα φύγεις απο το σπίτι σε ρώτησα.
- Το μόνο που ξέχασες να μου πεις είναι ότι έχεις πακετάρει ήδη τα πράγματα μου. Τις προάλλες μου είπες ότι όλο φεύγω και ότι δεν συζητάμε ποτέ τα πράγματα στην ώρα τους. Τώρα ποιος από τους δυο μας θα φύγει απο την συζήτηση;
- Δεν θέλω να φύγω, βασικά ούτε εσύ θέλω να φύγεις απλά φοβάμαι και μου βγαίνει σε αντίδραση. Πες ότι θες έχεις δίκιο αλλά μερικές φορές μου φαίνεται ότι αλλάξαμε ότι δεν είσαι ο ίδιος, ότι δεν είμαι η ίδια!
-Μα φυσιολογικό είναι να μην είμαι όπως ήμουν ή να μην είσαι όπως σου ήσουν αλλά δεν σημαίνει ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι αν συνεχίσεις να ζεις όπως ζούσες πριν απο μένα. Να ξαγρυπνάς και να φωνάζεις και να φρικάρεις με την παραμικρή αλλαγή όχι δεν θα κρατήσει αυτό που θα έχουμε αλλά θα καταλήξουμε να βρίζουμε ο ένας τον άλλο! Δεν είσαι όπως ήσουν γιατί πολύ απλά δεν είσαι πλέον μόνη σου! Αν θες να μείνεις μόνη σου, τότε απλά φεύγω αλλά δεν θες ούτε αυτό, ούτε εσύ δεν ξέρεις τι θέλεις. Απλά θέλεις ! Τι θέλεις θα μου πεις;
- Να είσαι εδώ θέλω, να μην φοβάμαι ότι θα φύγεις, να μην φοβάμαι ότι δεν είμαι αρκετή, να μπορώ να πάθω κρίση πανικού και να μην χρειάζεται να το καλύψω, να μπορώ να κοιμάμαι τα βράδια και να ξέρω ότι όταν θα ξυπνήσω θα είσαι εκεί, δίπλα μου. Ξέρω ότι είμαι ιδιότροπη και μου αρέσει να σε ξυπνάω τις νύχτες να μιλάμε, ή να ακούμε μουσική ή να θέλω να με έχεις αγκαλιά και μετά να σε διώχνω γιατί θα ζεσταίνομαι! θέλω να παίζουμε κρυφτό και θέλω το σπίτι να είναι και των δύο αλλά...
-Δεν υπάρχει αλλά! θα είμαι εδώ δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να σε βεβαιώσω χωρίς να με αφήσεις να μείνω. Αν θες να προχωρήσει τότε δεν θα πρέπει να ζεις περιμένοντας ότι θα επιστρέψει η ζωή σου όπως ήταν...
-Και τι προτείνεις;
- Θα αλλάξουμε το σπίτι θα το βάζουμε λιλά, που είναι το αγαπημένο σου χρώμα, θα κάνουμε στην μέση περίπου μια λευκή διπλή γραμμή , δεν θα αλλάξουμε διαμέρισμα, θα μείνουμε και οι δύο, εδώ αλλά και οι δύο θα έχει και δικά μου πράγματα ...μην φρικάρεις δεν θα φέρω τα πάντα ...σιγά σιγά η αλλαγή! για να αντέξεις....αλλά ότι ζούσα τις προηγούμενες μέρες δεν θα το ξανά-ζήσω! δεν θα το αφήσω.
-Άρα ποιο είναι το αποτέλεσμα;
-Τώρα πίνουμε το καφέ μας είναι νωρίς ακόμα μετά τα αλλάζουμε όλα και τα αλλάζουμε απο την αρχή!
-Κοιμάσαι;
-Όχι.
-Αφού νύσταζες.
-Καλά το είπες νύσταζα.
-Εγώ νυστάζω.
-Τότε κοιμήσου.Μην σε νοιάζει για μένα!
-Καληνύχτα.
-Κλείσε το φως! στο σκοτάδι φαίνεσαι καλύτερα. Αφού πάντα εκεί ζούσες, το φως σε θαμπώνει. Θαμπώνει το βλέμμα σου, όταν αγριεύει, θαμπώνει το γέλιο σου, το δάκρυ σου. Στο σκοτάδι ζούσες από τότε που σε γνώρισα γι αυτό σε ξεχώρησα.
- Τι είπες; δεν άκουσα.
-Τίποτα κλείσε το φως, κοιμήσου, είσαι κουρασμένος!
πράξη 2η
-Ξύπνησες, καλημέρα!
-Κοιμάμαι ακόμα, έχει καφέ στην καφετιέρα.
-Πάλι δεν κοιμήθηκες το βράδυ, την νύχτα μέρα έχεις κάνει. Δηλαδή έτσι σκοπεύεις να ζεις;
-Όχι! απλά σκεφτόμουν και έγραφα, είναι η τελευταία φορά.
-Το ίδιο λες εδώ και βδομάδες!
-Και σένα τι σε νοιάζει θα είσαι εδώ και τις επόμενες;
-Τι είπες γιατί δεν άκουσα;
-Τίποτα λέω ότι θα είναι η τελευταία φορά. Απο δω και πέρα θα κοιμάμαι τις νύχτες και τα πρωινά θα σηκώνομαι να πίνουμε καφέ.
-Εγώ φεύγω. θα τα πούμε αργότερα.
-Γιατί πότε τα είπαμε στην ώρα τους;
-Τι είπες γιατί ετοιμαζόμουν και δεν άκουσα.
-Τίποτα λεω θα τα πούμε μόλις ξυπνήσω. Πήγαινε τώρα μην ξεχάσεις να πάρεις τις εφημερίδες!
-Εφημερίδες; Από πότε διαβάζεις εφημερίδες;
-Απο τότε που σταματήσαμε να μιλάμε.
-Τι μουρμουρίζεις και δεν σε ακούω.
-Λέω έχει ενδιαφέροντα άρθρα θα σε ενδιαφέρουν και για την δουλειά σου.
-Α εντάξει πάω τώρα.
-Κλείσε την πόρτα πίσω σου.
-Πάντα.
-Αυτή η στάση σου η απόλυτη είναι που θα σε τρελάνει σε κάποια φάση.
-Είπες κάτι;
-Όχι ! δεν φεύγεις ; θα ξενυστάξω και μετά θα γκρινιάζεις όταν σου λέω ότι είμαι κουρασμένη...
-Ξέρω- ξέρω πάλι πονοκέφαλος!
- Είπες κάτι;
-Εγώ; όχι φεύγω!
πράξη 3η
- Πότε φεύγεις;
-Να πάω που;
-Δεν είχες πει ότι θα έφευγες;
-Εγώ πότε;;
- Α άστο θα σε μπέρδεψα!
- Τι είμαι για να με μπερδέψεις ; κάλτσες; ή μανικετόκουμπα;
-Γιατί εκνευρίζεσαι; Ένα λάθος έκανα. Πέφτεις για ύπνο;
- Όχι απλά να ξαπλώσω θέλω, είχα πολύ κουραστική μέρα. Εσύ τι θα κάνεις;
΄-Εγώ θα σβήσω σε λίγο το φαγητό και μετά θα διαβάσω τις εφημερίδες που δεν μου έφερες!
- Γιατί μουρμουρίζεις πάλι τι λες; μόνο για το φαγητό άκουσα.
- Δεν ειπα κάτι άλλο! θα σβήσω το φαγητό και θα πιω λίγο καφέ.
- Και άλλο καφέ;; θα πάθεις τίποτα με τόσους καφέδες.
- Δεν κοιμάσαι καλύτερα; και άσε με να πιω τον καφέ μου.
- Σου είπα δεν θέλω να κοιμηθώ.
- Καλά κάνε ότι θες, παίρνω το αμάξι πάω μια βόλτα να ηρεμήσω.
- Πάρτο. Στη θάλασσα θα πας;
- Ναι ! θες να της πω τίποτα;
- Πάλι μουρμουρίζεις, μήπως σε εκνεύρισα με τίποτα άθελα μου;
- Όχι δεν με εκνευρισες. Απλά άλλαξες, όπως άλλαξα, ίσως πρέπει να τελειώσει.
-Μουρμουρίζεις. Σε λίγο θα πρέπει να έρχομαι κοντά για να σε ακούω.
-Καλά φεύγω!
πράξη 4η
- Καπνίζεις;
-Όχι ο καπνός αναβλύζει απο μέσα μου.
-Με ειρωνεύεσαι;
-Οχι καλέ πλάκα κάνω μέχρι να σταματήσεις να ρωτάς πράγματα που βλέπεις.
- Έχεις όρεξη για καβγά.
-Ναι! αλλά θα τον αποφύγεις πάλι, έχεις χάσει την λάμψη σου.Γίνε ξανά αυτός που ήξερα.ξέρεις εκείνος που πορώνεται με πράγματα που έχει λίγο νεύρο μέσα του.
-Δεν έχω όρεξη για καβγά. όταν σε γνώρισα μιλούσες δυνατά.Τώρα με έχεις βάλει σε σκέψεις ότι φταίει η ακοή μου και από πότε ένας καβγάς λύνει το πρόβλημα;;
-Δεν λύνει το πρόβλημα, απλά σου δημιουργεί ξανά την αίσθηση ότι ζεις με ένα ανθρώπινο ον. Δεν φταίει η ακοή σου εγώ απλά μιλάω χαμηλά.
-Τώρα σε ενοχλεί και που δεν τσακώνομαι;
-Γιατί μόνο αυτό νομίζεις πως με ενοχλεί;
-Ίσως θα έπρεπε να μου δώσεις ένα συρτάρι για τα πράγματά μου!
-Ναι! σαφώς βλέπεις το ντουλάπι κάτω απο την νυπτήρα;
-Εκείνο εκεί που έχεις τα κείμενά σου μέσα στο συρτάρι χαλάς τόσο χώρο για κείμενα! ΑΝΟΡΓΑΝΩΤΗ!
- Τώρα κάτι μας είπες οργανωμένε!
-Λοιπόν πρέπει να μπει μια τάξη στο σπίτι!
- Ναι τώρα! πότε φεύγεις;
-Μιλάω σοβαρά.
-Και εγώ σοβαρά μιλάω.στο ξαναλέω ίσως πρέπει να έχει ο καθένας το χώρο του;
-Και τι σχέση θα είναι αυτή; στάση αστικού λεωφορείου;
-Γιατί τώρα τι σχέση είναι ; μετρό; και σε ενοχλεί το μέσο μαζίκής επικοινωνίας;
- Καληνύχτα.
-Κλείσε το φως.
- Μα πάντα άφηνες ένα φως ανοιχτό, μήπως σηκωθείς κατά την διάρκεια της νύχτας.
-Δεν το χρειάζομαι τώρα. Είσαι εσύ εδώ!
-Θέλω να μιλήσουμε, νομίζω πως πρέπει.
-Αύριο. Αύριο όλα θα έχουν αλλάξει.
Πράξη 5η
- Καλημέρα
- Έχει καφέ;
-Ναι! Σαφώς σου έχω βάλει στην κούπα.
- Πρέπει να μιλήσουμε. Ή καλύτερα θα ξεκινήσω εγώ. Μιας και εσύ θες λίγο χρόνο για να ξυπνήσεις, να κάνεις και κανένα τσιγάρο.
- Νομίζεις τόσο καιρό δεν ακούω τι λές; Νομίζεις πως με το να μου τα μουρμουρίζεις τι ότι τα είπες; και μια ακόμα ερώτηση με το να μου μιλάς εκνευρισμένα ή να μου σπάς τα νεύρα με τις ιδιοτροπίες σου και τα καπρίτσια σου δείχνεις πόσο ανεξάρτητη είσαι;;;
- Ήρθε η ώρα ε; Δεν σου έκανα και λίγα, μέχρι πότε θα φύγεις απο το σπίτι σε ρώτησα.
- Το μόνο που ξέχασες να μου πεις είναι ότι έχεις πακετάρει ήδη τα πράγματα μου. Τις προάλλες μου είπες ότι όλο φεύγω και ότι δεν συζητάμε ποτέ τα πράγματα στην ώρα τους. Τώρα ποιος από τους δυο μας θα φύγει απο την συζήτηση;
- Δεν θέλω να φύγω, βασικά ούτε εσύ θέλω να φύγεις απλά φοβάμαι και μου βγαίνει σε αντίδραση. Πες ότι θες έχεις δίκιο αλλά μερικές φορές μου φαίνεται ότι αλλάξαμε ότι δεν είσαι ο ίδιος, ότι δεν είμαι η ίδια!
-Μα φυσιολογικό είναι να μην είμαι όπως ήμουν ή να μην είσαι όπως σου ήσουν αλλά δεν σημαίνει ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι αν συνεχίσεις να ζεις όπως ζούσες πριν απο μένα. Να ξαγρυπνάς και να φωνάζεις και να φρικάρεις με την παραμικρή αλλαγή όχι δεν θα κρατήσει αυτό που θα έχουμε αλλά θα καταλήξουμε να βρίζουμε ο ένας τον άλλο! Δεν είσαι όπως ήσουν γιατί πολύ απλά δεν είσαι πλέον μόνη σου! Αν θες να μείνεις μόνη σου, τότε απλά φεύγω αλλά δεν θες ούτε αυτό, ούτε εσύ δεν ξέρεις τι θέλεις. Απλά θέλεις ! Τι θέλεις θα μου πεις;
- Να είσαι εδώ θέλω, να μην φοβάμαι ότι θα φύγεις, να μην φοβάμαι ότι δεν είμαι αρκετή, να μπορώ να πάθω κρίση πανικού και να μην χρειάζεται να το καλύψω, να μπορώ να κοιμάμαι τα βράδια και να ξέρω ότι όταν θα ξυπνήσω θα είσαι εκεί, δίπλα μου. Ξέρω ότι είμαι ιδιότροπη και μου αρέσει να σε ξυπνάω τις νύχτες να μιλάμε, ή να ακούμε μουσική ή να θέλω να με έχεις αγκαλιά και μετά να σε διώχνω γιατί θα ζεσταίνομαι! θέλω να παίζουμε κρυφτό και θέλω το σπίτι να είναι και των δύο αλλά...
-Δεν υπάρχει αλλά! θα είμαι εδώ δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να σε βεβαιώσω χωρίς να με αφήσεις να μείνω. Αν θες να προχωρήσει τότε δεν θα πρέπει να ζεις περιμένοντας ότι θα επιστρέψει η ζωή σου όπως ήταν...
-Και τι προτείνεις;
- Θα αλλάξουμε το σπίτι θα το βάζουμε λιλά, που είναι το αγαπημένο σου χρώμα, θα κάνουμε στην μέση περίπου μια λευκή διπλή γραμμή , δεν θα αλλάξουμε διαμέρισμα, θα μείνουμε και οι δύο, εδώ αλλά και οι δύο θα έχει και δικά μου πράγματα ...μην φρικάρεις δεν θα φέρω τα πάντα ...σιγά σιγά η αλλαγή! για να αντέξεις....αλλά ότι ζούσα τις προηγούμενες μέρες δεν θα το ξανά-ζήσω! δεν θα το αφήσω.
-Άρα ποιο είναι το αποτέλεσμα;
-Τώρα πίνουμε το καφέ μας είναι νωρίς ακόμα μετά τα αλλάζουμε όλα και τα αλλάζουμε απο την αρχή!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου