once upon a time...
There was a boy, a very strange enchanted boy....
Καθόσουν πάντα στο σκοτάδι, πάντα σε εκείνο το γραφείο σου, μπροστά σου χιλιάδες χαρτιά, μικρότερα ή μεγαλύτερα, χρωματιστά ή όχι. Στυλό πολλά στυλό, βιβλία πολλά βιβλία, και cd πολλά cd. Ήξερες τι ήθελες, ήξερες τι ζητούσες και τι απαντήσεις θα έπαιρνες . Καθόσουν με τις ώρες μέσα στο σκοτάδι άλλοτε έγραφες και άλλοτε κοιτούσες με μάτια που πονούσαν άλμπουμ με παλιές φωτογραφίες και προσπαθούσες να θυμηθείς το χώρο του γραφείου με φως, πολύ φως. Νομιζες πως έβλεπες φαντάσματα, ανθρώπους απο άλλες εποχές.
Άκουγες για ώρα μουσική, τέλειωνες την δουλειά σου, να σταματούσες και να κοίταζες έξω απο τις γρύλιες τον κόσμο έξω να περπατά και να τρέχει να προλάβει έναν χρόνο που συνεχώς έτρεχε προς τα μπροστά και δεν σε άφηνε να πάρεις ανάσα. ΄
θυμάσαι τον εαυτό σου έτσι, συνεχώς έτρεχες για δουλειές, συνεχώς έτρεχες να βρεις χρόνο και να τον μοιράσεις σε όλους τους τομείς της ζωής σου. Παλιά ίσως να ήσουν και πιο ομιλητικός, παλιά ίσως και να ερωτευόσουν, πολλές φορές είχα αναρωτηθεί αν ειχες ποτέ ερωτευτεί. Δεν μου απαντούσες. Παρά μόνο πως έχουμε δουλειά και τα υπόλοιπα αργότερα. Πάντα έγραφες και έγραφα και διόρθωνες και διόρθωνα και τραβούσες γραμμές και διάβαζα αποσπάσματα και βλέπαμε ταινίες κι μετά πάλι πίσω στη δουλειά. Σου είχα πει πως θα φύγω, πως θα φυγω για να αλλάξω και ίσως τελικά να άλλαξα και να έγινα ίδια με σένα. Θα ήθελα να περάσω απο το σπίτι σου κάποιες νύχτες την ώρα που το νυχτολούλουδο θα δίνει μια πιο μη τρομακτική εμφάνιση στο σπίτι. Έκλεισες και τα παραθυρόφυλλα και τις κουρτίνες φαντάζομαι, πως θα ήταν η πρώτη κίνηση αφου έφυγα και έφυγε η οχλαγωγία όπως έλεγες μέσα απο το σπίτι σου.
Ήσουν πάντα στο σκοτάδι, θυμάμαι τη πρώτη φορά που σε είδα, ίσως να σε γνώρισα μέσα στο σκοτάδι, να με είδες στο φως και να ζήσαμε μονάχα τις μέρες εκείνες τις αλκυονίδες... μονάχα έτσι θα μπορούσαμε να βάλουμε το καλόκαίρι στο χειμώνα , μονάχα έτσι θα μπορούσαμε να ζήσουμε τις τέσσερις εποχές του vivaldi μεσα σε λίγες μέρες, μεσα σε νύχτες ανάμεσα στις ώρες που πάνε μονάχα μπροστά.
Καθόσουν πάντα στο σκοτάδι, πάντα σε εκείνο το γραφείο σου, μπροστά σου χιλιάδες χαρτιά, μικρότερα ή μεγαλύτερα, χρωματιστά ή όχι. Στυλό πολλά στυλό, βιβλία πολλά βιβλία, και cd πολλά cd. Ήξερες τι ήθελες, ήξερες τι ζητούσες και τι απαντήσεις θα έπαιρνες . Καθόσουν με τις ώρες μέσα στο σκοτάδι άλλοτε έγραφες και άλλοτε κοιτούσες με μάτια που πονούσαν άλμπουμ με παλιές φωτογραφίες και προσπαθούσες να θυμηθείς το χώρο του γραφείου με φως, πολύ φως. Νομιζες πως έβλεπες φαντάσματα, ανθρώπους απο άλλες εποχές.
Άκουγες για ώρα μουσική, τέλειωνες την δουλειά σου, να σταματούσες και να κοίταζες έξω απο τις γρύλιες τον κόσμο έξω να περπατά και να τρέχει να προλάβει έναν χρόνο που συνεχώς έτρεχε προς τα μπροστά και δεν σε άφηνε να πάρεις ανάσα. ΄
θυμάσαι τον εαυτό σου έτσι, συνεχώς έτρεχες για δουλειές, συνεχώς έτρεχες να βρεις χρόνο και να τον μοιράσεις σε όλους τους τομείς της ζωής σου. Παλιά ίσως να ήσουν και πιο ομιλητικός, παλιά ίσως και να ερωτευόσουν, πολλές φορές είχα αναρωτηθεί αν ειχες ποτέ ερωτευτεί. Δεν μου απαντούσες. Παρά μόνο πως έχουμε δουλειά και τα υπόλοιπα αργότερα. Πάντα έγραφες και έγραφα και διόρθωνες και διόρθωνα και τραβούσες γραμμές και διάβαζα αποσπάσματα και βλέπαμε ταινίες κι μετά πάλι πίσω στη δουλειά. Σου είχα πει πως θα φύγω, πως θα φυγω για να αλλάξω και ίσως τελικά να άλλαξα και να έγινα ίδια με σένα. Θα ήθελα να περάσω απο το σπίτι σου κάποιες νύχτες την ώρα που το νυχτολούλουδο θα δίνει μια πιο μη τρομακτική εμφάνιση στο σπίτι. Έκλεισες και τα παραθυρόφυλλα και τις κουρτίνες φαντάζομαι, πως θα ήταν η πρώτη κίνηση αφου έφυγα και έφυγε η οχλαγωγία όπως έλεγες μέσα απο το σπίτι σου.
Ήσουν πάντα στο σκοτάδι, θυμάμαι τη πρώτη φορά που σε είδα, ίσως να σε γνώρισα μέσα στο σκοτάδι, να με είδες στο φως και να ζήσαμε μονάχα τις μέρες εκείνες τις αλκυονίδες... μονάχα έτσι θα μπορούσαμε να βάλουμε το καλόκαίρι στο χειμώνα , μονάχα έτσι θα μπορούσαμε να ζήσουμε τις τέσσερις εποχές του vivaldi μεσα σε λίγες μέρες, μεσα σε νύχτες ανάμεσα στις ώρες που πάνε μονάχα μπροστά.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου