πέτα και φτάσε το όνειρο ψηλά.

" ... ίσως και να κουράστηκα, ξαφνικά νιώθω αδύναμη και ίσως να θέλω να μείνω σε ησυχία, να ακούω μουσική, να πίνω καφέδες και να συζητάω για ότι μου κατέβει στο κεφάλι, όπως και να είναι αυτό. Να μην έχω να ακολουθήσω κάποιο πρόγραμμα, να μην έχω κάποιο πρόβλημα να λύσω ή και αν έχω να το αφήσω να υπάρχει. να κλείσω το κινητό και να επικοινωνώ με σημειώματα. Να κάνω εκείνους τους μεγάλους περιπάτους που σε κανέναν δεν έχουν νόημα να γίνονται, και εμένα όταν μου το πρότειναν έλεγα πάντα όχι. Αλλά τωρα το χρειάζομαι. Χρειάζομαι αέρα, πνίγομαι εδώ πέρα. Είχα πει κάποτε πως στη ζωή σου ή πετάς ή θα μάθεις να πετάς, γιατί έτσι είναι. Τώρα μάλλον κατάλαβα ότι δεν μου λείπει το να πετάξω, μου λείπει το να παρατηρήσω και κάτι άλλο πέρα απο τα ψηλά κτήρια ή τα σύννεφα. Θέλω να παρατηρήσω τους ανθρώπους, να γνωρίσω τους ανθρώπους, να μιλήσω με φίλους που έχω χαθεί, να γράψω για συναισθήματα που υποθέτω δεν έχουν νεκρωθεί. Η κάθε μέρα να είναι κάτι διαφορετικό. Αλλά όλα αυτά όχι τώρα, τώρα είμαι ακόμα κουρασμένη, τώρα θέλω να ηρεμήσω ή όπως θα έλεγαν να γεμίσω μπαταρίες και μετά να σπείρω πανικό. 

  Σου έχει τύχει ποτέ; να θες να κατακτήσεις το κόσμο αλλά μετά να σκέφτεσαι πως μπορείς να το κάνεις και αύριο, και πως τσάμπα ο κόπος. Αυτό ίσως να με κούρασε ότι όλα τα θεωρούμε κόπο, όλα τα θεωρούμε κάτι τρομακτικά δύσκολο που δεν γίνεται να το καταφέρει κανείς. 

 Μου πήρε καιρό να καταλάβω ότι ο φόβος της αποτυχίας ισούται με το μούδιασμα εκείνο που έχεις πριν ξεκινήσεις κάτι καινούριο, εκεί που φτιάχνεις ακόμα τα πλάνα, ένα να είναι για την θετική έκβαση και δεκαπέντε χιλιάδες άλλα για κάθε αρνητικό σενάριο. 

  Στην τελική όμως αν δεν ξεκινήσεις τουλάχιστον να προσπαθείς να προχωρήσεις ένα βήμα είτε σε ήλιο είτε σε βροχή δεν θα μπορέσεις ποτέ να δεις το ηλιοβασίλεμα ή την ανατολή, τουλάχιστον όχι απο αρκετά ψηλά. 

Σου φτάνει; εμένα όχι.Τι στα λέω και σένα, δεν σε νοιάζουν αυτά, λοιπόν κοίτα θα προχωρήσει όλο ευθεία, και κάθε πρόβλημα που έχεις θα το λύνεις εκείνη την στιγμή, πιο πριν δεν θα σκέφτεσαι τίποτα. μετά απο λίγο θα δεις κάτι στροφές. . . (με διακόπτει...) 

-Έλα μαζί μου και θα σε κρατήσω εγώ αφού και εσύ θες να πας. 

-Δεν μπορώ να έρθω, πήγαινε εσύ και θα σε ακολουθήσω και εγώ, όχι όμως ακόμα, ίσως όταν μπορέσω να ξαναδώ τον ήλιο και να μην με τυφλώσει το φως του.