Κρυφή απαγόρευση!
* * *Αν είχε δώσει εκείνο το φιλί ίσως να ήταν όλα διαφορετικά, αν είχε εκφράσει όλα όσα ένιωθα, και όχι τα μισά ίσως ήταν όλα πολύ καλύτερα από τα μέτρια χειρότερα. Ό,τι ακριβώς ήθελε να ζήσει, το έζησε έστω και αν την πρόλαβε η ημερομηνία λήξης. Φυσικά και δεν θα ήθελε να αλλάξει κάτι από αυτά αλλά θα ήθελε μάλλον να τα καλυτερεύσει… Αν δεν φοβόταν ίσως να έβρισκε το κουράγιο να τον κοιτάξει την ώρα που η μορφή του, θάμπωνε και να του έλεγα απλά: "Μείνε! Μείνε για μένα και για σένα, μείνε για το αύριο και το χθες, εδώ." Ότι ακριβώς φοβόταν το μαζί σε εκείνο το εδώ! Εκείνη ήταν ελεύθερο πνεύμα -και εκείνος ένας καπνός από το τσιγάρο που καίγεται στο τασάκι, κάποια φορά απλά χάνεται..
* * *
ή όπως έχει τραγουδήσει και η Τσανακλίδου εκείνο το ποίημα της Δημουλά:
Ο έρωτας,
όνομα ουσιαστικόν,
πολύ ουσιαστικόν,
ενικού αριθμού,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.
Μια περιέργεια ανίκητη και πιο ιδιότροπη από όλες τις άλλες μου ανάγκες, να ψάξω και να βρω το νόημα του έρωτα και να το κλείσω σε μια σκέψη: σκέφτηκα την λέξη : Μαζί! αλλά και πάλι μου φάνηκε λίγο! τι να πω, ίσως να πρέπει να το ψάξω... Σαν μια κρυφή απαγόρευση ...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου