Μια καληνύχτα για μια καλημέρα...

"   Ένα βλέμμα, ένα ακόμα βλέμμα, ένα ποτό, ένα ακόμα ποτό, λες και με την παραπάνω δόση αλκοόλ θα μπορέσουμε να μιλήσουμε. Ένα χαμόγελο πλαστό και ένα άγγιγμα στο τυχαίο. Ακους - ακούω άλλους να μιλούν εμείς ακούμε ένα τραγούδι και ύστερ οι λέξεις βγαίνουν απο μόνες τους. Ένα χαμόγελο σκαστό και ένα μου λείπεις- μου έλειψες, βασικά .
    Πρώτη, δευτέρα, τρίτη, τετάρτη ... μην τρέχεις σου φωνάζω και εσύ γελάς λες και σου είπα κάποιο ανέκδοτο. Μια παραλία που ποτέ δεν πήγαμε, μια συζήτηση που ποτέ δεν έγινε και ύστερα ένα ακόμα αντίο, τουλάχιστον απο αυτά είχαμε πολλά. Αν και αυτό διέφερε δεν είχε το "τα λέμε" ή το "θα τα πούμε." Ήταν ένα αντίο παγωμένο όπως ήταν και η νύχτα. Μετά σιωπή, είπαμε αρκετά και τα κινητά χτυπάνε... Δεν ξέρω αν μας ψάχνουν αλλά κανείς δεν κάνει κίνηση να δει.
   Ξημέρωσε και είμαστε ακόμα εκεί στην παραλία, ο ήλιος μας τυφλώνει και εμείς καθόμαστε ακόμα εκεί... η τελευταία πράξη του έργου παίχτηκε εκεί με μια καλημέρα ... και ύστερα σε άφησα να τρέξεις όσο θες..."