μεγαλη πορτα θα διαβεις.......

ή Αλλιώς καθείς εφ' ω ετάχθη...

είναι η έκφραση που μου έχει καρφιτσωθεί στο μυαλό, απο χτες το βράδυ, αν και εκεί που ήμουν, μόνο τέτοιες εκφράσεις δεν θα έπρεπε να σκέφτομαι...

με τρομάζει το περιεχόμενο αυτής της έκφρασης. είναι το κύρος της άραγε; ή απλή ευθύνη καθηκόντων που σου παρέχεται από την χρήση της και μόνο;

Με τρομάζει το ύφος των ανθρώπων όταν τους ξεστομίζω αυτή την έκφραση και η απάντησή τους είναι απλά, ναι! φυσικά.. σαν να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα να σου ορίσουν όρια!

ίσως να μην μπορώ εγώ να δεχθώ όρια, ή αλλιώς και πιο καλλωπιστικά περιθωριακές γραμμές, ίσως να είμαι μια παρουσία που απλά να θέλει να βλέπει και να τονίζει λάθη, να παίζει παντομίμα για να την καταλάβουν χωρίς να μιλήσει, ίσως, ίσως ίσως!

Αλλά πως γίνεται να μιλάω για θέσεις αφού εγώ δεν έχω καταλάβει ποια ακριβώς είναι η θέση μου, πως θα ξέρω ότι είμαι στην σωστή; και αν κάνω λάθος μετά θα μου πει κανένας που ακριβώς να σταθώ για να μην χαθούμε...

Μου είχαν πει όταν ήμουν μικρότερη πως όταν ζωγράφιζα έβγαινα πάντα εκτός ορίων και χρησιμοποιούσα χρώματα. Όταν ξεκίνησα να γράφω μου είπαν πως ο λόγος μου χρωματίζει τις εικόνες του κειμένου. Όταν είπα πως θα κυνηγήσω τα όνειρα μου και ας μου κοστίσουν ακριβά μου είπαν πως πρέπει να βάλω όρια στην μανία μου να ονειρεύομαι. . .

Μα εγώ θα το πω και ας το μετανιώσω μετά από 10 λεπτά. . . ονειρεύομαι πως θα ξυπνήσω ένα πρωί και δεν θα δυσανασχετήσω για τις λεπτομέρειες που θα θυμηθώ, πως δεν θα ζητήσω παράταση χρόνου γιατί θέλω να γίνω αυθόρμητη (και ναι! εδώ γελάμε) . πως θα πιω ήσυχη τον καφέ μου χωρίς να έχω πανικό και να βιάζομαι... πως θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να αποδείξω κυρίως σε μένα πως έκανα ότι μπορούσα και απλά ήταν στραβό το κλίμα... και στην τελική αφού πια τώρα κατάφερα να ξεκαθαρίσω τι θέλω και τι δεν θέλω, τι μου αρέσει και τι δεν μου αρέσει, δεν έχω να χάσω τίποτα... Γιατί και τον προσανατολισμό μου να χάσω, το πολύ- πολύ να ρίξω και εγώ σημάδια για να με βρουν ή για να βρω αυτό που πραγματικά εγώ ψάχνω...

Τότε θα σταθώ, θα κοιτάξω μπροστά μου και πίσω μου και θα πω πως βρήκα τα όρια μου... Μα όχι τι λέω τα όρια μου τα έχω βρει και τα χω ξεπεράσει, απλά στην δική μου περίπτωση ο διαιτητής μπορεί να σφύριξε για ημίχρονο αλλά εγώ να αποχώρησα από τον ίδιο τον αγώνα...!