Το μπαρ και ο james dean. . .

" η βροχή ήταν αρκετά δυνατή, οι δρόμοι είχαν σχηματίσει μικρά ρυάκια. Τα τακούνια μου δεν ακούγονται. Ήταν μια ξαφνική μπόρα και ήταν επίσης μια αυθόρμητη κίνηση να βγω έξω από το σπίτι μου. Μπήκα στο μπαρ, είχε αρκετό κόσμο που καθόταν στα ξύλινα τραπέζια, παρέες, μόνοι, ζευγάρια. Ένα έντονο σύννεφο καπνού με υποδέχθηκε μόλις έκλεισα την πόρτα πίσω μου. Βρήκα μια θέση στο μπαρ για να καθίσω. Τράβηξα το σκαμπό από δίπλα και κάθισα . Παράγγειλα ένα ποτήρι λευκό κρασί, καθώς άναβα τσιγάρο. Οι Μπούκλες μου έριχναν στάλες νερού από τις άκρες τους. Το κινητό μου είχε κλείσει εδώ και ώρα. Ήταν από εκείνες τις μέρες που μου άρεσε να παρατηρώ κόσμο, τι ποτό έπιναν, πως άναβαν ή κρατούσαν το τσιγάρο, πως έβγαινε ο καφές από τα χείλη τους.
   Ξαφνικά τον είδα, ήταν ένας νέος James Dean, στεκόταν λίγο πιο πέρα κοντά σε εκείνο το μεγάλο ξύλινο μπιλιάρδο. Ίσως τον κοίταζα παραπάνω απ ότι έπρεπε. Μου χαμογέλασε και γύρισα το βλέμμα μου αλλού. Όταν άκουσα τον κύριο που καθόταν δίπλα μου, να μου μιλά. Τον κοίταξα ενώ έπινε από το ουίσκι του και έσβησε το τσιγάρο του.
  - Θα ήταν μεγάλο λάθος να πας εκεί. Μερικοί άνθρωποι δεν έχουν την αίσθηση του κινδύνου. Σε κοιτάζει να ξέρεις.. (ενστικτωδώς γύρισα να τον κοιτάξω και εγώ και όντως με κοίταζε) Ο κύριος δίπλα μου συνέχιζε να μου μιλά.
  - Ο συγκεκριμένος θα είναι σαν το μήλο της αμαρτίας άπαξ και το δοκιμάσεις έστω το κρατήσεις στα χέρια σου δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω σε ότι θεωρούσες νορμάλ ή συνηθισμένο.
Η φωνή του έμοιαζε να ακούγεται από κάπου μακριά, δεν μπορούσα να βάλω το μυαλό μου σε τάξη τι έπρεπε ή όχι να κάνω . Η ματιά του , είχε εξουδετερώσει οποιοδήποτε αμυντικό μηχανισμό μου, ακόμα και την έμφυτη επιθετικότητα μου, ούτε τα όρια μου μπορούσα να κατακτήσω. Τον κοίταζα και με κοίταζε. Γύρισα και κοίταξα τον κύριο που μου μιλούσε τόση ώρα και μου ανέλυε γιατί ο συγκεκριμένος θα ήταν μεγάλο λάθος. Ήλπιζα ότι θα με άκουγα να λέω πως έχει δίκιο και ότι καλύτερα θα ήταν να πάω σπίτι , όμως στην τελική άλλα είπα.
- Δεν πειράζει, ας μην γυρίσω πίσω, ούτως ή άλλως μια φορά ζεις...Καληνύχτα σας.
Σηκώθηκα από το σκαμπό, πήρα τη τσάντα μου και πήγα ευθεία στην καταστροφή μου, όπως την ονόμαζε ο κύριος δίπλα μου, σε εκείνον το νέο james dean όπως τον ονόμασα εγώ. . . "