αντίο,αντίο, αντίο...

Έχει λιακάδα εδώ, έχει ωραίο καιρό αν και κάνει ζέστη. Με ενοχλεί η ζέστη. Με ενοχλεί η άπνοια, δεν μπορώ να αναπνεύσω σωστά. Ώρες-ώρες αισθάνομαι πως για όλα αυτά φταις εσύ και μόνο εσύ. Εσύ μου μαθες να αναπνεώ, να γελάω, να θυμάμαι, να φωνάζω, να χαμογελάω, να νιώθω και τώρα εσύ δεν είσαι εδώ. Μα τι λεω ποτέ δεν ήσουν, το μόνο που σε ενδίεφερε ίσως ήταν να διαχειρίζομαι τις υποθέσεις σου σαν να ήταν δικες μου, με την ίδια στρατηγική και πειθώ όπως θα έκανα σε μένα. Έσύ μου κατέστρεψες και τα τραγούδια μου και τις ταινίες μου και την όποιά έννοια του ρομαντικού υπήρχε σε μένα - έστω και αν ήταν σε πειραματικό στάδιο ακόμα- τώρα δεν υπάρχει τίποτα. Τραβάω σε χωματόδρομους το κυνικό μου κουφάρι και ζω κάνοντας μια ζωή απομόνοσης.
   Θέλω να βγω, να περπατήσω στα στενά της πόλης, να νιώσω τον άερα στο πρόσωπο μου, να μην χρειάζεται να εξηγώ ακόμα και τις πιο απλές καταστάσεις, να μπορώ να γράφω και να μην μου καίγεται καρφί για το αν θα διαβάζεις ότι λεω και ότι γράφω. Θέλω να σταματήσεις να με ψυχαναλείς και να μου απαντάς για το τι έχω σαν να είσαι ο τρελό-γιατρός μου. Μπορείς να ξεκινήσεις την πρακτική σου αλλιώς με το να γίνεις άνθρωπος πρώτα και μετά γιατρός. Ξέρεις και εγώ μπορώ να ψυχολογήσω και εγώ ανθρώπους - ειδικά του είδους σου! Θες να μάθεις τι βλέπω; Δεν χρειάζεται θα σου πώ ούτως ή άλλως. Ένα ψέμα, ένα δάκρυ μόνιμο, μια θλίψη για το τι θα μπορούσες να γίνεις και δεν έγινες, για το τι ακολούθησες τις γνώμες των άλλων και όχι τις δικές σου, για το τι δεν μπορείς να κάνεις βήμα χωρίς να ακούσεις την επιβράβευση των άλλων. Ξέρεις ανησυχώ για σένα! Δεν γίνεται ένας άνθρωπος να ζει με θεωρίες άλλων ακόμα και αν είναι πνευματικών ανθρώπων, πρέπει να βρεις και τις δικές σου, και να εκφράζεσαι και με λόγια , λένε πως είναι το μέλι στην στην ψυχή του άλλου. Και να πάψεις να βρίζεις θεούς και δαίμονες για το τι δεν κατάφερνεις να κάνεις κάτι άλλο. Δεν προσπάθησες ποτέ. Κάθεσαι μονάχα στο ψηλότερο σημείο κηρύττοντας το πως γίνεται να καταφέρεις να φτάσεις στην επιτυχία και την ευτυχία. Μάντεψε τα βιβλία δεν στο δείχνουν αυτό , μόνο θεωρητικά και θα έπρεπε να γνωρίζεις καλύτερα από όλους πως η ευτυχία είναι μια κατάσταση, μπορεις να νιώσεις ευτυχισμένος μέσα στη μέρα πολλάκις όπως και δυστυχείς επίσης. Αλλά αν δεν βγεις στον πραγματικό κόσμο πως θα το διαπιστώσεις αυτό;
    Πλέον όμως μπορώ να πω κάτι και να είμαι απόλυτα σίγουρη. Κατέστρεψες τα πάντα ακόμα και την ανάγκη μου για να ονειρευτώ ή να γράψω, δεν μπορώ να πιστέψω σε κάτι που δεν βλέπω, δεν μπορώ να κοιτάζω πλέον σε μάτια καθαρά, δημιούργησες ένα τέρας. Να είσαι σίγουρος γι αυτό, όμως εγώ θα βρω τρόπο να κοιτάξω ξανά σε μια μέρα με λιακάδα και να δω τις ομορφιές, τα καταπράσινα δέντρα, τον γαλάζιο ουρανό, την ηρεμία της θάλασσας αλλά όλα αυτά θα τα κάνω για μένα και δεν θα προσπαθήσω να τα δείξω παρά μόνο σε μένα. Σου Χρωστάω απο τα βάθη της καρδιάς μου ένα ευχαριστώ Γιατί μου έδειξες τι μπορώ να γίνω...χωρίς εσένα! Να έχεις μια καλή μέρα και σε ευχαριστώ που μου έδειξες το δρόμο για να φύγω μια ώρα αρχίτερα.

 Τα φιλιά μου !