back to black in my way

" Χωρίς το σκοτάδι δεν έρχεται τιποτα στο φως, έτσι τουλάχιστον μου έλεγες και μου ξαναέλεγε κάθε φορά που σου μιλούσα για τις δημιουργίες μου. Τις θεωρούσες προερχόμενες απο το σκοτάδι, καθώς εγραφα πάντα νύχτα και την μέρα έσβηνα ότι δεν τη θυμιζε. Δεν ξέρω γιατι έγραφα πάντα εκείνη την ώρα, ίσως γιατι είχε ησυχία, ίσως γιατί μέσα στην μέρα που χρόνος για να κάτσεις να ονειρευτείς;
   Επίσης πάντα με καθυσήχαζες και αποτραβούσες το χερι μου απο το back space  για να σωσεις οτι μπορούσες απο την μανία μου για την τελειοτητα! Καθόσουν με τις ώρες ενώ κοιμόμουν και έγραφες κάπου τα κείμενα για να τα έχω σε περίπτωση που ήθελα να τα ξαναδώ και να μην τα αποπάρει και αυτά η κατάρα της διαγραφής. Εγώ δεν πίστευα στον έρωτα, αλλά έγραφα γι αυτόν. Δεν μου άρεσε το αίσθημα της μοναξιάς αλλά την περίεγραφα. Λάτρευα το αίσθημα της φυγής αλλά ποτέ δεν το έλεγα με το όνομα του, " άρνηση!"  Μου άρεσαν τα ταξίδια αλλά ποτέ δεν ήθελα να παω κάπου μακριά και έμενα σε κοντινούς προορισμούς. Μου άρεσες εσύ αλλά ποτέ δεν στο είχα πει, είχα αφήσει να εννοηθεί. Μου άρεσαν οι βόλτες, οι καφεδες μας, οι συζητήσεις μας αλλά ποτέ δεν σου είχα πει ποσο πολύ θα μπορούσαν να μου λειψουν ολα αυτα που μου έδινες και έκανες για μενα. Εγωίστρια μια ζωη, ή όλα ή τιποτα, πάντα με τα δικά μου σταθμά και μέτρα. Ακόμα και όταν ήξερα πως το τέλος πλησίαζε εγώ εκεί αρνιόμουν να το δω, άφηνα πάντα το πρόβλημα να υπάρχει εκεί, άλυτο.
   Το μόνο που φώναζα ήταν πως ο έρωτας τελειώνει και όταν ήταν η ώρα να φύγεις ή να φύγω έλεγα χαμογέλα για μια τελευταία φορά. Για μια ουσιαστική τελευταία φορά να σε λούσει φως όπως την πρώτη φορά που με κοίταξες και χαμογέλασες. Τι παραλήρημα θεέ μου; ίσως να φταίει εκείνη η σκιά απο το κερί μέσα στο φως της νύχτας. Ίσως να φταίω εγώ που αν μη τι άλλο δεν άφησα ποτέ να βγει η φωτογραφία σου απο το τοίχο και ας μην υπήρξες ποτέ και ας μην ήσουν ποτέ εδώ, εκείνο το λίγο καιρό ήσουν όμως εκεί στο περιθώριο, δίπλα απο το παράθυρο, να κοιτάς την βροχή και να μην λες πουθενά πως το μόνο που ήθελες ήταν να βγείς εκει έξω χωρίς λόγο και χωρίς ουσία. Απλά να βγεις και να καθίσεις πάντα σκεφτηκός, πάντα ρυθμιστής των πάντων, πάντα ώς ένας ακόμα σκεπτόμενος και να χαθείς στις σκέψεις που πάντα έκανες αλλά ποτέ δεν ήταν ακριβώς αυτό που άρμοζε στην εικόνα σου.
   Και τώρα που όλα τελειώνουν και ο Sinatra τραγουδά για μια ακόμη φορά το My way εγώ γράφω χωρίς λόγο ότι ποτέ στην ουσία δεν ήμουν αυτό που έπρεπε, ποτέ δεν προσπάθησα να σε διεκδικήσω, ποτέ δεν ήμουν ειλικρινής αλλά ούτε ψεύτρα, νόμιζα πως είχες καταλάβει ότι όλα όσα έκανα τα έκανα με τον δικό μου τρόπο και έδειξα το τέλος πριν το δείξεις εσύ και δεν σε ενόχλησα ποτέ ακόμα και αν ήθελα. Σε γνώρισα στο σκοτάδι και σε άφησα να υπάρχεις εκεί, γιατί σε μερικούς ανθρώπους η μέρα δείχνει να μοιάζει απλά κάτι λίγο."