Νωρίς ... πολύ νωρίς...

[ η ζωή σου μια ρόδα, που ζεις και ξαναζείς. Στιγμές που θες να σβήσεις απο το χάρτι και υπάρχουν και οι άλλες που θες να ζεις και να ξαναζείς με ρυθμό αργό για να μπορείς να υπογραμμίζεις τα χαμόγελα σου, τα γέλια σου, και τις καθημερινές συνήθειες. Συνήθως το βλέμμα σου πάντα πέφτει σε αυτά που δεν έχεις, σε αυτά που δεν είχες και ζητάς όλο και παραπάνω πράγματα! ]

Ένας κρύος αέρας σε διαπερνά, η θάλασσα ήρεμη γαλήνια θα έλεγε κανείς είναι σαν να ανατριχιάζει και εκείνη απο τον αέρα. Στέκεσαι στα βράχια και μετράς τα κύματα, όλα και όλα δεν θα σου βγούν πάνω απο 40 . Ο αριθμός τυχαίος, ίσως και όχι όμως. Φορά γυαλιά αν και όλα δείχνουν πως δεν τα χρειάζεσαι. Ο καφές τελειώνει και το κινητό δεν έχει σταματήσει να χτυπά. Οι φωτογραφίες που είναι στην τσέπη του μπουφάν σου, πλέον δεν έχουν καμια θέση εκεί. Τις κοιτάς για μια τελευταία φορά, τις σκίζεις μια προς μια και ύστερα αφήνεις τα κομμάτια να τα πάρει ο αέρας και μετά να τα θάψει η θάλασσα στο βυθό της με όλους τους άλλους θησαυρούς της. Εκεί έκρυψε έναν οδυσσέα, μια πηνελόπη και κάποιους μνηστήρες, εκεί μαζί με αυτούς είναι και ένα παρελθόν και ένα παρόν και ένα μέλλον. Κάποιος άλλος θα βρεθεί να δώσει νέους θησαυρούς και να δώσει το χάρτι της επιστοφής απο την ίδια την Καλυψώ για να γυρίσεις και εσύ εκεί που το ονομάζεις ΣΠΙΤΙ!

Λένε πως κάποιος ταξιδεύει και γυρνάει το κόσμο για να βρεί τι θέλει και ύστερα ...απλά γυρνάει σπίτι για τον επιδιώξει. Έτσι είναι ... όμως η ώρα περνά πλέον ξημέρωσε και η θάλασσα αποδέχτηκε τη θυσία, βγάζεις τα γυαλιά αν και τα μάτια σου σε καίνε απο τον ήλιο ! Καποια φορά θα συνηθίσεις να τον κοιτάς κατάματα χωρίς να πονάς, χωρίς να αισθάνεσαι πως κάτι κρύβεις...όχι τώρα! καποια άλλη φορά τώρα είναι νωρίς! Είναι πολύ νωρις και εσύ δεν ακους....