4
Γιατί η δημιουργία είναι πάντα μια κατάσταση σύνθεσης.. Μια απο τις δοκιμές παραληρηματος...
" ένα ακόμα βράδυ και εσύ δεν είσαι εδώ, μην λέω ψέμματα πως να είσαι εδώ. Σκέφτομαι πως τέτοια ώρα θα πίνεις ακόμα ένα ποτό και πως θα κοιτάς το κόσμο σαν να ψάχνεις τον καταζητούμενο. Σκέφτομαι πως θα ανοίξεις την πόρτα και θα φύγεις... όχι δεν θα είμαι εκεί να σε βλέπω να φεύγεις, άλλωστε ποτέ δεν ήμουν φίλος των κλουβιών ποτέ δεν θα σε χαράμιζα σε εσένα, πολύς ντόρος για το τίποτα! Πίστεψε με ...
Λείπεις, λείπω, χάνεσαι, χάνομαι, πιάνεσαι, καταπιάνομαι. Συνειρμικά 5,10,15... Επιστροφή... γιατί δεν μετράω παρακάτω με ρωτούσες και εγώ σε κοιτούσα και έλεγα ότι μετρώ τα βήματα! Ποια βήματα, γέλαγες...τα βήματα ως την πόρτα, τόσα είναι.
Δεν πιστεύω σε έρωτες . . . εγώ η ίδια ορίζω ότι δεν πιστεύω, άποψη δεν θα αλλάξω, θα συμβιβαστώ με αυτό που αποκαλείς εσυ έρωτα ή όλοι άλλοι. Αν κάτι δεν το έχεις τονίσει με ανεξίτηλο στυλό στην ζωή σου, όταν θα φύγει δεν θα σε πειράξει ο θόρυβος της μοναξιάς σου και το ουισκί ή η βότκα δεν θα είναι ο ελεγχόμενος ψυχολόγος σου και το κινητό σου δεν θα είναι θανάσιμο όπλο σε ρώσικη ρουλέτα...
Κοιτάω το παράθυρο και η θάλασσα είναι το μόνο μέρος που θα ήθελα να είμαι με σένα φυσικά. Να μιλάμε, να γελάμε και ας κλαίω απο το γέλιο, μου το είχες υποσχεθεί να κάτσουμε ένα βράδυ μέχρι το πρωί εκεί. Τώρα δικαιολογήσαι... 15 , 15, 15, 13, 13... ποτέ δεν συμπαθησα τις σκάλες με εκνεύριζαν...
Γιατί σου μιλάω για σκάλες,α ναι δικαιολογία απλά για να σου μιλήσω. Ξέρεις μια απο τις πολλές. Αχ μου τέλειωσε το ποτό, ναι είναι το 4 που θα πιω αλλα΄μετά στο υπόσχομαι θα μιλήσουμε για ότι θες. Δεν το ορκίζομαι γι αυτό οι ερωτησεις σου να απαντιούνται με ναι ή όχι!
Γιατί πάντα εμφανίζεσαι και εξαφανίζεσαι νύχτα; Α! ναι ξέχασα εσύ ρωτας...
.......................................
Καληνύχτα ίσως αύριο να με ρωτήσεις το πρωί με το φως του ήλιου που θά έχω καφέ στα χέρια μου. . . ΦΙΛΙΑ! (4) "
" ένα ακόμα βράδυ και εσύ δεν είσαι εδώ, μην λέω ψέμματα πως να είσαι εδώ. Σκέφτομαι πως τέτοια ώρα θα πίνεις ακόμα ένα ποτό και πως θα κοιτάς το κόσμο σαν να ψάχνεις τον καταζητούμενο. Σκέφτομαι πως θα ανοίξεις την πόρτα και θα φύγεις... όχι δεν θα είμαι εκεί να σε βλέπω να φεύγεις, άλλωστε ποτέ δεν ήμουν φίλος των κλουβιών ποτέ δεν θα σε χαράμιζα σε εσένα, πολύς ντόρος για το τίποτα! Πίστεψε με ...
Λείπεις, λείπω, χάνεσαι, χάνομαι, πιάνεσαι, καταπιάνομαι. Συνειρμικά 5,10,15... Επιστροφή... γιατί δεν μετράω παρακάτω με ρωτούσες και εγώ σε κοιτούσα και έλεγα ότι μετρώ τα βήματα! Ποια βήματα, γέλαγες...τα βήματα ως την πόρτα, τόσα είναι.
Δεν πιστεύω σε έρωτες . . . εγώ η ίδια ορίζω ότι δεν πιστεύω, άποψη δεν θα αλλάξω, θα συμβιβαστώ με αυτό που αποκαλείς εσυ έρωτα ή όλοι άλλοι. Αν κάτι δεν το έχεις τονίσει με ανεξίτηλο στυλό στην ζωή σου, όταν θα φύγει δεν θα σε πειράξει ο θόρυβος της μοναξιάς σου και το ουισκί ή η βότκα δεν θα είναι ο ελεγχόμενος ψυχολόγος σου και το κινητό σου δεν θα είναι θανάσιμο όπλο σε ρώσικη ρουλέτα...
Κοιτάω το παράθυρο και η θάλασσα είναι το μόνο μέρος που θα ήθελα να είμαι με σένα φυσικά. Να μιλάμε, να γελάμε και ας κλαίω απο το γέλιο, μου το είχες υποσχεθεί να κάτσουμε ένα βράδυ μέχρι το πρωί εκεί. Τώρα δικαιολογήσαι... 15 , 15, 15, 13, 13... ποτέ δεν συμπαθησα τις σκάλες με εκνεύριζαν...
Γιατί σου μιλάω για σκάλες,α ναι δικαιολογία απλά για να σου μιλήσω. Ξέρεις μια απο τις πολλές. Αχ μου τέλειωσε το ποτό, ναι είναι το 4 που θα πιω αλλα΄μετά στο υπόσχομαι θα μιλήσουμε για ότι θες. Δεν το ορκίζομαι γι αυτό οι ερωτησεις σου να απαντιούνται με ναι ή όχι!
Γιατί πάντα εμφανίζεσαι και εξαφανίζεσαι νύχτα; Α! ναι ξέχασα εσύ ρωτας...
.......................................
Καληνύχτα ίσως αύριο να με ρωτήσεις το πρωί με το φως του ήλιου που θά έχω καφέ στα χέρια μου. . . ΦΙΛΙΑ! (4) "
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου