βραδια κυριακης!

ποτέ δεν συμπαθούσα τις κυριακές.
Θυμάμαι και απο το σχολείο ότι κάθε κυριακη με έπιανε μια ελαφρα μελαγχολία. Αντίθετα το βράδυ της κυριακής πάντα μου άρεσε. Δεν ξέρω για ποιο λόγο αλλά μάλλον γιατί ήταν ένα ήσυχο βράδυ. Ένα βράδυ που μετά το πέρασμα των σχολικών χρόνων και εννοείται κατά τη διάρκεια των φοιτητικών έγινε κάτι σαν ένα μικρό πυροτέχνημα, ήσυχο μεν αλλά πάντα σε ισορροπία με μια ανησυχία. Το σπίτι δεν με κρατά, ίσως να φταίει και η θάλασσα του απογεύματος που είδα, ίσως να ήταν και τα λόγια που σκέφτηκα, ίσως να ήταν και οι αναμνήσεις που στόλησαν το μυαλό μου. Το συμπέρασμα όμως είναι ένα το σπίτι που άλλοτε γινόταν σημείο ηρεμίας, τώρα μετατράπηκε σε σημείο τρικυμίας.
   έχω πιεί καφέδες τρεις, τα τσιγάρα που έχω καπνίσει είναι στον ίδιο αριθμό και απλά περιμένω ο χρόνος να περάσει και να έρθει μια δευτερά, μια έναρξη βδομάδας, μια παραπάνω όρεξη να κάνω κάτι καινούριο. il dolce far niente...θυμάμαι, και σε μετάφραση είναι η γλυκήτητα του να μην κάνεις τίποτα!   Μια αλλαγή παράστασης αυτό ίσως να μου δημιουργούσε την αίσθηση του φευγιού μου. Δεν έχει οιρμό αυτό το κείμενο, μην το διαβάζεις. ίσως να κανόνισω να πάω ένα ταξίδι, ίσως πάλι να μείνω μέσα και να κοιμηθώ στις 3 γιατί πιο πριν δεν θα μπορώ, ίσως να αλλάξω και τα έπιπλα, ίσως και να βγω μια βόλτα. . . ίσως σταματήσω να γράφω και σταματήσω να πίνω καφέδες και να καπνιζω ..μα τι λεω ίσως απλά είναι ένα ακόμα βράδυ κυριακής και εγώ δεν ξέρω τι θελω... ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ