τα ήσυχα βραδια...

"μην με παρεξηγήσεις για το γράμμα αυτό, ήταν λίγο πριν βγω... ένα γράμμα με αποστολέα και παραλήπτη εμένα, συγχώρα με δεν είχα δυνατότητα να στο στείλω, πως να τα βάλω με τον άνεμο, και τα περιστέρια έπαψαν να πετούν για να τα αποστείλουν.

και αν με δεις κάποια στιγμή να κλαίω μην φοβηθείς, θα είναι το μάτι μου που θα με ενοχλεί. και αν με δεις να φωνάζω το όνομά σου μέσα στην νύχτα και να ματώνει η φωνή μου από την παγωνιά μην τρομάξεις δεν θα είναι τίποτα μπορεί να είναι από το ποτό και την ζάλη να νιώθω ότι κρυώνω και να θέλω να μου φέρεις το παλτό μου. και αν κάποια στιγμή κοιμηθώ και δεν απαντήσω θα είναι που θα έχω το κινητό μου αθόρυβο. Κοίτα με, τώρα που στον καθρέφτη φαίνεται ο εαυτός μου και χαράζω το όνομα σου με κραγιόν. Κοίτα με ! ένας άνθρωπος απλός είμαι που μπόρεσε να σου πει και να σε πείσει πόσο ολοκληρωτικά δοσμένος είναι στα προβλήματα των άλλων, τόσο που ξέχασε να πιστέψει σε σένα . Το μόνο που φοβάμαι είναι ότι όταν θα βρεις την φωτογραφία μας στο συρτάρι το κλειδωμένο, θα δεις και εμένα δίπλα να στέκομαι με ένα τσιγάρο και ποτό, φορόντας εκτός των άλλων και τα σκουλαρίκια που σου άρεσαν, εκείνα αν θες θυμήσου τα, και τις γκρί τις γόβες, όχι αυτές δεν τις έχεις δει, πόσο θα ήθελα να τις δεις, αλλά δεν πρόλαβες, ίσως έφυγες νωρίς, ίσως δεν πρόλαβα να σηκώσω το κινητό και να σου πω να μείνεις, να μείνεις εδώ και να πάμε όπου θες, μαζί! κοίτα ακόμα και τώρα φαίνομαι αστεία σου φέρνω γέλιο και τώρα που μιλάω σοβαρά, μα βασικά καλά μου κάνεις αφου και εγώ γελάω με μένα...Στα ήσυχα βράδια λοιπόν θα πιώ και σήμερα γνωρίζοντας πως μόνο αυτά θα μας σώσουν ... άλλωστε μόνο αυτά θυμόμαστε... !