Νεμεσις...

Σαν ακαταλαβίστικος χάρτης είναι το κείμενο που μου δόθηκε από την σκέψη μου να γράψω. Αφορά περασμένα χρόνια και αιώνες. είναι μέρες τώρα που αφήνω τα σπίρτα να καίγονται, για να θυμηθώ τις σκέψεις που έπρεπε να καταγράψω.

Τι άλλο πάει μετά. . . ; ο καθένας αποζητά να βρει λίγη ησυχία, ακόμα και για να κάτσει απλά να κάνει ένα τσιγάρο.

η ησυχία είναι σαν ένα κύμα δροσιάς απο την κοντινή θάλασσα, μόνο που εμφανώς άργησε να έρθει. είναι σε ορισμένα βλέμματα, σε ορισμένες κινήσεις ανθρώπων, ακόμα και το πως σηκώνει την κούπα του καφέ για να πιει ακόμα λίγο, κάνοντας το τσιγάρο του. . .

και όμως ο χαρακτήρας του είναι ελλιπείς... σαν μια θολή σκιά και πρόσωπο δεν υπάρχει ! μονάχα μια βουή που ακόμα με τρελαίνει για να μπορέσω να σκεφτώ πως ακόμα και τώρα θα πρέπει να λειτουργήσω με έναν τρόπο διαφορετικό και να χω πάντα το μπλοκάκι μου ανοιχτό, μήπως τύχει να καταλάβω τι σημαίνει ... ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΤΡΟΧΙΑ !!!