down with the sickness... (part one)

I ...Απουσία ...

Λίγες μέρες πριν θα έλεγα ότι τίποτα δεν μπορεί να οδηγήσει μια κατάσταση, να φτάσει στο τέρμα της διαδρομής τραβώντας χειρόφρενο... Να που έκανα λάθος. είναι βράδυ και όλοι έχουν κοιμηθεί, παρόλο που νυστάζω και εγώ δεν μπορώ να κλείσω μάτι. σκέφτομαι πόσο ωραία θα ήταν αν γίνονταν όλα κατ' ευχήν. Δεν έγιναν όμως και δεν θα γίνουν. Παρατήρηση επι κειμένου πρώτη, απουσία...
είναι απο εκείνες τις μέρες που μετράς της απουσίες των γύρων σου και αυτό που καταλαβαίνεις δεν είναι τίποτε και όλοι και όλα τρέχουν σε κατευθύνσεις που εσύ ή δεν θές να πας ή απλά δεν είναι ο δρόμος σου για να φτάσεις στο δικό σου τέρμα! Το θέμα όμως είναι γίνεται πάντα ο συμβιβασμός να γραφεί το δικό σου όνομα ή μερικές φορές πρέπει και οι υπόλοιποι να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους όποιες και αν είναι αυτές...???