αναμνήσεις...

Γεννιέσαι και σου βγάζουν τις πρώτες φωτογραφίες και τα πρώτα άλμπουμ δημιουργούνται. Μεγαλώνεις και σου δείχνουν πως ήσουν μικρός και πως συνεχίζεις και μεγαλώνεις. Αρχίζεις και εσύ με τη σειρά σου να βγάζεις φωτογραφίες από τις πρώτες παρέες, από τις ύστερες παρέες. Μεγαλώνεις και έχεις κάθε χρόνο από ένα άλμπουμ να βλέπεις. Ένα ταξίδι στο χρόνο για όσα πέρασες και όσα περνάς αυτό είναι οι φωτογραφίες. "Το χρώμα στις ασπρόμαυρες αναμνήσεις σου."
Προχωράς και ξεχνάς τη φωτογραφική σου και αφήνεσαι να δημιουργήσει το μυαλό σου εκείνα που πρέπει να κρατήσεις από κάθε μέρα. Την πρώτη μετακόμιση, το πρώτο βράδυ που είσαι μόνος σε ένα καινούριο σπίτι, την πρώτη έξοδο, την πρώτη μέρα στη σχολή. Τα πρώτα σου νεύρα και το άγχος να πάνε όλα όπως θες. έχεις φτιάξει το πολυπόθητο πλάνο και προχωράς γνωρίζοντας πως τίποτα δεν θα πάει όπως πως το υπολόγιζες. Γράφεις σημειώματα πως θα αργήσεις και σκίζεις με μανία ότι σε κρατά πίσω. και λες πως θα ανοίξεις τα φτερά σου και πως θα ξεφύγεις από ό,τι και άν σε βαραίνει και το παρελθόν λες πως είναι πίσω μόνο σε εκείνα τα άλμπουμ με εκείνες τις φωτογραφίες.

Γίνεσαι και εσύ με τη σειρά σου φαροφύλακας αναμνήσεων που θα ήθελες να θυμάσαι , που θα ήθελες να ξεχάσεις. Τα Χρόνια περνούν και φτάνεις και εσύ να φτιάχνεις άλμπουμ και φωτογραφίες για τα δικά σου παιδιά, και όλα φαντάζουν διαφορετικά. Και κοιτάς απο το παράθυρο την τέλεια μέρα, έχει λιακάδα, είναι Κυριακή. Χαμογελάς, και ίσως τώρα να καταλαβαίνεις πως μπορείς να ξεχάσεις και να ξεφύγεις απο ότι πρόβλημα μπορεί να είχες αλλά απο την άλλη μεριά ίσως τελικά οι αναμνήσεις να χρειάζονται μόνο και μόνο για να χαμογελάς εκείνες τις μέρες που έχει μια απελπιστική συννεφιά, παρέα με μια κούπα καφέ κι φίλους και φίλες να σου γεμίζουν με γέλια το χρόνο. Ίσως γι αυτό να φτιάχνουμε αναμνήσεις για να διώξουμε τη συννεφιά από το πρόσωπο μας.