σκεψεις του καφε!

είχα καιρό να γράψω έστω δυο γραμμές χωρίς να είναι ένα παραλήρημα φριχτής εξεταστικής περιόδου. . . είχα καιρό που κοίταζα την κενή σελίδα και τις ζωγραφιές στο πλάι ώς ένδειξη ελαχιστότατης έμπνευσης . και τελικά σήμερα έγινε το θαύμα την ώρα που ο ήλιος είχε πέσει αρκετή ώρα, το σκοτάδι της νύχτας απλωνόταν με μια γλυκειά αίσθηση και σου άφηνε μια τέτοια γεύση όπως όταν τρως πικραμύγδαλο - μια πικρίλα αλλά μαζί με μια δόση αμυγδάλου! και το κειμενάκι που σκέφτηκα ήταν αντανάκλαση αυτής της αίσθησης μαζί γέλιο και κλάμα και μια μικρή δόση από την σινεφίλ πλευρά μου, εκείνη που μπορεί για ώρες να κάτσει να δει μια ταινία για να καταλάβει τι μπορει να θέλει να πει ο σκηνοθέτης και τι ο σεναριογράφος! ! (και εδώ μπορούμε να γελάσουμε!)
" σε σκεφτόμουν σήμερα, χτες και προχτές. Σκεφτόμουν το χαμόγελό σου, όταν ο ήλιος έπεφτε στο πρόσωπό σου ή όταν γελούσες με κάποιο αστείο! Αναπολούσα στιγμές μαζί σου που το ποτό τέλειωνε γρήγορα και η καθεμία ματιά συμπλήρωνε την έκφραση "άλλο ένα ποτό και πάμε σπίτι" Δεν πηγαίναμε αν ο ήλιος δεν μας χτυπούσε στα μάτια και αν το δροσερό αεράκι δεν μας χάριζε μια μικρή απόδραση ...απο την καθημερινότητα των αγαλμάτων!
Μην μας δουν, μην μας ακούσουν. Μην- μην- μην. Σου είχα πει όμως πως είμαι τρελή και θα έβαφα τα μαλλιά μου μπλε και θα περίμενα μέχρι να με δεις πριν αποφασίσω να σε ξεχάσω. Την θυμάσαι την ταινία; έλεγα και ξανά- έλεγα πως δεν μου άρεσε μιας και έθετε ένα θέμα όπως αυτό των αναμνήσεων.... μην φοβάσαι ακόμα καστανά είναι τα μαλλιά μου. Πολλά είχα πει πως δεν θα έκανα αλλά όλα τα αναιρούσα με μια ματιά σου... μόνο αυτό μας έμεινε τελικά και φυσικά το cd ... που μόνιμα ήταν κολλημένο στο τραγούδι 9.... everybody's got to learn sometimes...."