στον καπνό του τσιγάρου...

Είναι μια από εκείνες τις μέρες, ή καλύτερα είναι από εκείνα τα βράδια, που απλά θες να κλείσεις παράθυρα και να μείνεις με ελάχιστο φως. Να βλέπεις το τσιγάρο να καίγεται, ο καπνός του, να κάνει χιλιάδες σχήματα και μέσα από αυτά να ταξιδεύεις σε χιλιάδες μέρη και να φαντάζεσαι πως ζεις μια ζωή όπως εσύ την επέλεξες, με αυτούς που απλά διψάς να βρεθείς δίπλα τους. Να ακούς να πάλλεται η καρδιά τους σε κάθε ανάσα που παίρνουν και ναι όλοι αυτοί είναι δίπλα σου και αν το θέλεις θα συνεχίσουν να είναι για όσο πάει!

Επανέρχομαι στο μισοσκόταδο, μουσική σιγανά θα παίζει και κεριά θα είναι αναμμένα στο τραπέζι του μικρού σου φοιτητικού σπιτιού, σε αυτό το σπίτι που πιο πριν σειόταν από γέλια και τραγούδια! Δεν είσαι μόνος σου και ποτέ δεν ήσουν, βρίσκεις παρέες έτσι στο άνετο και χαλαρό πολύ πιο γρήγορα απ' ότι πιστεύεις, και ψάχνεις ένα ζευγάρι μάτια να δεις τον εαυτό σου έτσι όπως τον βλέπουν άλλοι. Μιλάς και ο καφές, ο πέμπτος για σήμερα, τελειώνει και τα μαλλιά ανάκατα στο πρόσωπο πέφτουν είτε είσαι άντρας είτε είσαι γυναίκα.

Τότε, ξαφνικά με το ανασήκωμα απότομα του κεφαλιού θα δεις αυτό που πάντα έφτιαχνες και πάντα χαλούσες, μόνο και μόνο για να το ξανά-φτιάξεις και να αποδείξεις ότι μπορείς ότι έφτιαξες να το χαλάσεις και να διατηρήσεις τα πάντα στην σωστή θέση. Άλλοι σε φωνάζουν μαστροχαλαστή αλλά εγώ απλά ονειροπόλο και αν όχι ονειροπόλος απλά έστω με μια ουσία οραματιστή και αν όχι οραματιστή, απλό άνθρωπο, που θα πέσει, που θα χτυπήσει, που θα ματώσει, μα πάνω απ' όλα θα σηκωθεί ξανά,θα πάρει την σκυτάλη και θα τρέξει μέχρι την νικητήριο γραμμή ! Μπορεί να βγει πρώτος, μπορεί και τελευταίος μα ξέρετε τι λένε, πάντα το έλεγαν, αυτός που κέρδισε θα πάρει τον έπαινο, αυτός που έχασε θα πάρει όλα τα άλλα, ναι φυσικά, μα πως! Τα περισσότερα θα είναι αρνητικά σχόλια, αλλά θα κοιτάξει με εκείνο το βλέμμα που κοιτάει ένας αντίπαλος τον σωστό και καλό σκακιστή την ώρα που του ρίχνει κάτω το βασιλιά, θα σηκωθεί και θα του δώσει το χέρι! ύστερα θα περπατήσει την μεγάλη σκάλα με ψηλά το κεφάλι και καθώς θα φεύγει από εκείνο το μαύρο κτήριο, θα κοιτάξει ψηλά και θα τραβήξει την μαύρη βαριά πόρτα σαν απλά να ήταν μια μέρα όπως όλες οι άλλες. . . και θα επιστρέψει ξανά την επόμενη μόνο και μόνο για να κάνει ξανά την δουλειά του!

Ο καφές σε ζάλισε, φίλε ή φίλη μου,μάλλον θα ήπιες παραπάνω απ ότι αντέχει το δικό σου στομάχι και εγώ δεν φταίω γι αυτό. Στο καπνό του τσιγάρου μπορείς να δεις τα πάντα, τους χειρότερους φόβους σου και τα καλύτερα σου θέλω, αρκεί όταν θα το σβήσεις να μαζέψεις τις δυνάμεις σου και να φτάσεις στο δικό σου τέρμα, με ή χωρίς τραυματίες, με ή χωρίς διαπιστευτήρια προσπάθειας, μονάχα με σύμμαχο το δικό σου κοντινό περίγυρο και τους δικούς σου καμβάδες με χρωματισμένα πρόσωπα και χαμόγελα. και ναι! ύστερα στο εγγύς μέλλον χωρίς να χάνεις καιρό να ξανακάνεις τον εαυτό σου χαρούμενο, να έχεις βελτιωθεί σε όλα τα επίπεδα και κανείς να μην μπορεί να φέρει αντίρρηση στο λόγο σου!

Το τσιγάρο τελικά έσβησε μόνο του, κοιτάζεις τον εαυτό σου στο καθρέφτη, ώρα να ετοιμαστείς, τίποτα απ αυτό το κομματιασμένο ψυχικά άνθρωπο δεν πρέπει να δείξεις έξω. . . Το νερό είναι ο καλύτερος σύμμαχος, μέσα σε ένα κρύο ντους θα αφήσεις τις έγνοιες σου και όταν ετοιμαστείς και είσαι έτοιμος για την δική σου, δημόσια εμφάνιση, θα δείχνεις αυτό που ήσουν πάντα, αισιόδοξος και πρωταγωνιστής! Au revoir θα πεις και ύστερα θα γελάσεις καθώς θα θυμηθείς πως στην τελική the show must go on ...