Τρια χρόνια ε; - Let's start over.

  Τρια χρόνια ε; 

Τρία χρόνια είναι πολλά. Με πρόχειρους υπολογισμούς πάντως είναι πολλές οι μέρες αποχής. Δεν ξέρω να σου πω πως ξεκίνησε αλλά ξέρω να σου πω πως τελείωσε. Τελείωσε χθες που σαν μικρό μωρό άρχισα να σκαλίζω παλιά συρτάρια, είχα κενό, καμία διάθεση να ασχοληθώ με αρχειοθέτηση. Είχα βάλει σιγανά τη μουσική, μπορείς να το πεις πως με είχε πιάσει και μια μικρή επιθυμία να θυμηθώ ξεχασμένα τραγούδια. Το ένα με πήγε στο άλλο και κατέληξα εδώ να διαβάζω γραπτά του 2019 , του 2018 και κάποια πιο παλιά που ούτε καν θυμάμαι - τι γράφω εκεί γύρω στο 2010 και στο 2011. Θα το χαρακτήριζα γλυκόπικρο, αλλά τελικά μάλλον ήταν το πιο περίεργο  συναίσθημα που θα μπορούσα να ονομάσω. Το βράδυ με είχε πιάσει υπερένταση, λες και έχω κάνει ζημιά, ίσως στην τελική να την έχω κάνει, να μην έπρεπε να ανοίξω το κουτί, αλλά τώρα ό,τι έγινε, έγινε. Το κουτί άνοιξε. 

    Με θυμάμαι πως ήμουν τότε όταν έγραφα, και τώρα γράφω αλλά καμία σχέση με όλα αυτά που ονειρευόμουν να γράφω όταν με γνώρισες-Αν θες πάντως σημειώσεις αρχαίων, κειμένων και έκθεσης να σου στείλω, σου στέλνω, αν θες και λίγα λατινικά για πριν τον ύπνο, μπορώ και αυτά να στα στείλω, αλλά είμαι καλός άνθρωπος.  Τότε πίστευα τελείως διαφορετικά πράγματα, από όλες τις απόψεις, μα πολύ περισσότερο ότι είχε σχέση με το τι ήθελα να κάνω. Τελικά τίποτα από ότι είχα πει πολλές φορές και σε διάφορους τόνους δεν έκανα. Έκλεισα την πόρτα , τα άφησα όλα πίσω και έκανα όλα τα άλλα. Δεν γκρινιάζω- μια χαρά είμαι-μην ξεφυσάς. δεν μετάνιωσα ούτε για το παραμικρό λάθος βήμα, ούτε για την παραμικρή διαδρομή, εγώ την επέλεξα και είμαι εντάξει, 100% συμφιλιωμένη. Το γιατί σου γράφω όμως είναι άλλο θέμα. Ήθελα μετά από καιρό να μιλήσω. ήθελα μετά από τόσο καιρό να πω πως ακόμα και να μην έγιναν όπως επέμενα τότε να γίνουν τα πράγματα, ότι πραγματικά δεν πειράζει, ίσως στην τελική να μην έπρεπε να γίνουν ή να μην ήταν ο κατάλληλος καιρός. Τώρα βρέχει, έβαλε πάλι κρύο. Είναι και αυτές οι πόρτες οι ανοιχτές, μοβ τα χέρια, αλλά ταιριάζουν με την μπλούζα. 

τρία χρόνια ε; 

τρία χρόνια είναι πολλά αλλά τουλάχιστον εδώ μπορείς να αρχίσεις πάλι από την αρχή, σαν να μην έγινε ποτέ η παύση, σαν να μην έκλεισε μια πόρτα... 

Εις το επανιδείν