ο καθαρός αέρας και το σχέδιο

Τα τακούνια της γυναίκας ακούγονταν καθώς κατέβαινε τη σκάλα. Στάθηκε στην πόρτα μπροστά, δάγκωσε τα χείλη της ελαφριά, δεν χτύπησε την πόρτα, έπιασε το πόμολο και το γύρισε μια φορά αριστερα, έφτιαξε το χαμόγελό της και μπήκε μέσα στο σκοτεινό γραφείο. Ένας άντρας πίσω απο το βαρύ γραφείο στην καρέκλα κοιτούσε το χώρο μπροστά του χαρτιά γύρω του στο πάτωμα και στο γραφείο. Η παρουσία της γυναίκας δεν τον ξάφνιασε, αντίθετα την κοίταζε σαν να την περίμενε νωρίτερα. Ήξερε πως θα μιλούσε εκείνη πρώτη, όπως και έγινε.
" Τόσες μέρες κλεισμένος εδώ μέσα, ήθελα να ήξερα τι κάνεις. Καπνίζεις, πίνεις καφέδες και γράφεις. Πρέπει να ξεκουραστείς κάποια στιγμή. Μην με κοιτάς έτσι. Ξέρεις ότι το λέω για το καλό σου. Δεν γίνεται να θες να τρέξεις μαραθώνιο χωρίς πρώτα να μπορείς να καταφέρεις ένα απλό εκατοστάρι. Προετοιμάσου και έπειτα δράσε. Άλλωστε ξέρεις πολύ καλά τι είναι αυτό που πρέπει να κάνεις.
  Και εδώ μέσα επιτέλους πρέπει να μπει λίγος καθαρός αέρας. Σήκω, προχώρα. Πρέπει να δεις και τίποτε άλλο εκτός του γραφείου. Βγες μια βόλτα, πήγαινε δες τους φίλους σου. Μην αναβάλλεις πράγματα για αύριο. Να τα κάνεις σήμερα, τώρα!  Μόλις γυρίσεις θα προετοιμαστείς. Είμαι σίγουρη ότι θα έχεις έτοιμο και το σχέδιο σου. " 
Την κοίταξε λίγο πριν καταλάβει οτι βρισκόταν εκτός σπιτιού. Του χαμογέλασε όπως έκανε πάντα. 
Γύρισε και έφυγε αφού πρώτα την χαιρέτησε με τα μάτια όπως έκανε συνήθως.
Πέρασε αρκετή ώρα,  και είχε αρχίσει να σκοτινιάζει, όταν άνοιξε την πόρτα και μπήκε στο σπίτι. Πήγε κατευθείαν στο γραφείο και κάθισε στη μεγάλη καρέκλα. Άναψε τσιγάρο και γύρισε προς το παράθυρο. Τα τακούνια της γυναίκας ακούστηκαν και ύστερα η πόρτα που έκλεισε πίσω της. Και εκείνη στο γραφείο πήγε. Του έδωσε το ποτήρι με το πότο στο χέρι και του πήρε το τσιγάρο και το κράτησε στα δάχτυλα της. εκείνος δεν την κοίταξε. Κοίταζαν και οι δύο έξω απο το παράθυρο την νύχτα να έρχεται. Απο το mp3 player ξεκίνησαν οι πρώτες νότες του a change is gonna come ..