Σε εναν κόσμο "ηλεκτρικά" σιωπηλό..

...Δεν αναπνέουν τα όνειρα μου.
...Ακούγονται οι φόβοι μου σαν ήρεμες ανάσες, που μπορούν όμως να με φέρνουν σε κατάσταση αμηχανίας.
...Μιλούν μα δεν ακούγονται, φωνάζουν αλλά πάλι δεν ακούγονται, το μόνο που βλέπεις είναι άδεια μάτια, αμήχανα μάτια, ανθρώπους που τρέχουν...

"Τι τρέχουν να προλάβουν, τι τρέχουν να βρουν, και εμένα γιατί δεν μου το λένε για να ψάξω και εγώ. Τελευταία είχα έλλειψη προσανοτολισμού, ο γιατρός είπε ότι δεν υπήρξε κάτι να με εμπνεύσει αρκετά για να το κυνηγήσω. Απο την μια περιμένω αυτό το κάτι και απο την άλλη ζηλεύω τους ανθρώπους εκείνους που τρέχουν, έστω και απλά απο συνήθεια.
"...Αν σ'αγαπούν να μάθουν να το λένε" λέει το εν λευκώ της Μποφίλιου και συνεχίζει " Αν δεν το ακους να μάθεις να το κλέβεις..."  Η αδράνεια και ο φόβος στο θέμα του έρωτα είναι όψεις απο το ίδιο νόμισμα, δεν υπάρχει πάντα εύκολος δρόμος. Λίγες είναι οι φορές που αισθάνομαι κυριολεκτικά ευάλωτη, κυρίως όταν με κοιτά κάποιος στα μάτια, λένε ότι είναι ο καθρέφτης της  ψυχής, αλλά δεν νομίζω ότι είμαι σε θέση να μοιραστώ κάτι τόσο έντονο. Απο την άλλη παρόλο που είναι καλοκαίρι κι υπάρχει αυτή η ζέστη, δεν ζεστάθηκε καθόλου αυτό το κουβαριασμένο απο προβλήματα σώμα του ανθρώπου, όλοι πλέον ψάχνουν την ασφάλεια, όλα για την ασφάλεια. Μην αισθανθούμε για να μην πονέσουμε, μην πονέσουμε για να μην κλάψουμε, μην κλάψουμε, για να μην δείξουμε αδύναμοι, μην δείξουμε αδύναμοι για να μην βρεθεί κανείς και μας πατήσει καθώς περπατάει."
"... Και εσύ, νεαρέ, που σταμάτησες να τρέχεις τι κατάλαβες; Πές μου τι είδες και σταμάτησες, άμα είναι να σταματήσω να προσπαθώ να τρέχω, να μείνω εδώ στάσιμη- αν καθόμουν στάσιμη θα πρόσεχα τα δρομάκια τα στενά πιο γρήγορα, θα πρόσεχα ότι τα μάτια μου πολλές φορές είναι ανοιχτό καφέ και όχι σκούρο που λέω, θα πρόσεχα τις μικρές λεπτομέρειες που δεν είχα ποτέ αναζητήσει- είναι πολύ καλύτερα εδώ, θα πιω και ήρεμη το καφέ μου και δεν θα αγχώνομαι μήπως δεν μου φτάσει μέχρι το τέρμα. "
" ....Ευτυχώς που βρήκα και εσένα να μου πεις ότι απέχω πολύ απο το τέρμα. Α δεν είπες οτι απέχω, είπες ότι δεν υπάρχει τέρμα.. μα είναι έτσι τότε πως θα ξέρουμε ποιός έχει νικήσει; "
" ... Κάθε παιχνίδι έχει μια νίκη και μια ήττα κι από παιδί το ξέρω, πριν την αλφαβήτα όμως απόψε ούτε νίκη, ούτε ήττα. Ναι τώρα που μου το θύμισες το άκουγα προχτές το τραγούδι, αλλά δεν πίστευα ότι θα ισχύει και τώρα που έμαθα να μην φοβάμαι το φως, να μπορώ να το κοιτάξω κατάματα και να μην μου καίγονται τα μάτια, ήξερα πάντα τι να περιμένω απο το σκοτάδι, το φως φοβόμουν, οι άνθρωποι πάντα εφευγαν και έφευγαν πάντα πρωί, να μην πετύχουν το σκοτάδι.."
Νομίζω ότι η φωνή του νεαρού που καθόταν λαχανιασμένος λίγο πιο πέρα, σαν κρότος απο βεγγαλικό, έσκασε στα αυτιά μου...
" ... Οι άνθρωποι φεύγουν, τα αμάξια τρέχουν, ή θα κάτσεις ως παρατηρητής και θα κοιτάς τους πάντες να τρέχουν, θα τρέξεις μαζί τους, ή θα ξεκινήσεις να περπατάς με ρυθμό κανονικό και θα χαμογελάς, μονάχα θα χαμογελάς, θα θαυμάζεις το ωραίο, θα θαυμάζεις τη διαδρομή, μην κοιτάξεις πίσω σου καθώς θα φεύγεις, μην κοιτάξεις πίσω σου, μην αρχίσεις τα αποχαιρετηστήρια, μην μιλήσεις με λόγια καρδιάς, μην κλάψεις που αποχωρίζεσαι τις αναμνήσεις σου, άλλωστε...We live alone we never own just borrow space in this notorious silent place Belle Rêve... Μην χάνεις χρόνο, σήκω, ξεκίνα απλά περπάτα στην πορεία μπορεί και να μάθεις να ζήσεις σε έναν κόσμο ηλεκτρικά σιωπηλό, ταραγμένο και διαφορετικό όπως αυτός... Καθέ μέρα και απο ένα βήμα. "

Ο νεαρός έφυγε δεν τον ξαναείδα, δεν τον θυμάμαι καν πως ήταν, δεν ήξερα καν το όνομα του, αλλά τουλάχιστον ήξερα ότι μου είχε δώσει αυτό το κάτι που έψαχνα για να αρχίσω ξανά ... να περπατάω! Την ελπίδα για μια καινούρια αρχή!

(χρησιμοποιήθηκαν στίχοι απο τα τραγούδια, εν λευκώ, ο λύκος,  και απο το belle reve)