something is coming...

 Σαν πρωτάρα νιώθω τώρα που τα δάχτυλα μου ακουμπούν το πληκτρολόγιο, λες και δεν έχω ξαναγράψει τίποτα. Είναι πολλά τα χρόνια, για να τα μετρήσω, είναι πολλές οι αλλαγές για να τις σκεφτώ. Παίρνω μια ανάσα και ξεκινώ, διστακτικά, βάζοντας μια- μια τις σκέψεις μου σε σειρά. Τα όνειρα, τις επιθυμίες μου, τις ανάγκες μου.
  Υπάρχει μια συγκίνηση όταν τα όνειρα εκπληρώνονται, δικά μου ή και άλλων, παίρνεις μια δόση χαράς ακόμα και αν δεν είναι δικό σου το όνειρο, ακόμα και αν δεν είσαι στο τέλος της διαδρομής να πεις: "Εύγε ! τα κατάφερες. Είδες έφτασες, τώρα μπορείς να χαρείς, να χαράξεις νέους δρόμους. Νέες επιτυχίες, νέες διαδρομές."
  Το συναίσθημα μένει  πάντα το ίδιο όταν ξεκινάς κάτι νέο, τα δάχτυλά σου ηλεκτρίζονται, το βλέμμα σου γίνεται ζεστό, μια αίσθηση χαράς, προσμονής και γλυκιάς ανυπομονησίας διαφαίνεται σε ολόκληρο το σώμα σου, διότι πλέον δεν είναι ένα όνειρο, ένα ακόμη όνειρο αλλά η πραγματικότητα, θα παλεύεις για αυτό που πάντα επιθυμούσες και η κάθε σου πράξη θα σε φέρνει πιο κοντά όλο και πιο κοντά και τότε δεν θα πιστεύεις ότι το ξεχασμένο κλειδί που έχεις στα κλειδιά σου για χρόνια, θα σε βοηθήσει να ανοίξεις την πόρτα που τόσα χρόνια ήθελες. Με το δικό σου όνομα πάνω, με τους δικούς σου κόπους να μαζεύονται στην άκρη, με την ελπίδα ότι όλα θα πάνε καλά.
  Όπως στα μεγάλα τραπέζια κάποιος θα κάνει την αρχή και θα υψώσει το ποτήρι για να ευχηθεί, έτσι και εγώ υψώνω το ποτήρι μου, κοιτάω ψηλά και ύστερα λέω με φωνή σταθερή :
" Και εις ανώτερα, στα επόμενα, στα καλύτερα, ένα βήμα τη φορά και όλα να πάνε μια χαρά. Σε αυτά που έρχονται, σε αυτά που θα έρθουν και σε όλα αυτά που ονειρεύεστε."

Something is coming...