φαντάσματα,αγρίμια και η επιλογή (σου)

" Όταν τον γνώρισα ήταν αγρίμι- εγω τον φώναζα έτσι -ανήμερο που δεν σταματούσε πουθενά. Δεν υπήρχε στο λεξιλόγιο του η λέξη ήττα. εκτός..."

"εκτός απο τί; γιατί σταμάτησες;"

"δεν θυμάμαι να έχω μιλήσει γι αυτόν πολύ καιρό τώρα,  ξέρεις το αστείο είναι ότι κάθε φορά που σκεφτόμουν αυτόν, άναβα τσιγάρο και μάζευα τον σβέρκο, γιατί νόμιζα πως θα με άκουγε και θα μου έριχνε φάπα. Άναβα τσιγάρο και έκανα δύο τζούρες την μια πίσω απο την άλλη, μόνο και μόνο για να έχω λίγο χρόνο με τη θύμηση του.  σκέψεις έκανα πολλές μαζί του, όνειρα δεν έκανα μαζί του ούτε γι αυτόν. Δεν ήθελα απο μένα να έχει ένα πλάνο να σκέφτεται, ας έκανε ότι ήθελε, ας έλεγε ότι του άρεσε, ας θύμωνε που δεν του έλεγα τίποτα, ας θύμωνα που δεν του έλεγα τα πάντα. πολλές φορες έκατσα να γράψω γι αυτόν. ξέρεις τι κατάφερνα πάντα; Το απόλυτο τίποτα.  Μα με τι λέξεις να περιγράψεις την αγωνία, με τι λέξεις να ονειρευτείς την παράταση χρόνου.  έχεις ένα τσιγάρο;"

" έχω , αλλά και πάλι κρύβεσαι και πάλι κρύβεις πράγματα, τώρα δεν είναι εδώ να σε ακούσει, τώρα δεν είναι εδώ να σε δει! τώρα έχει φύγει, εσύ όμως είσαι εδώ γιατί κρύβεσαι και τώρα; "

"περίμενε. στάσου λίγο στη σιωπή και σκέψου εσύ μέχρι που θα έφτανες για κάτι που ήθελες; μην πεις μέχρι το τέλος. Είναι ψέμα. ξέρεις γιατί; γιατί εγώ έφτασα και το ξεπέρασα, και στην τελική είμαι στο τέρμα. να που για μια φορά είμαι πρώτη απο αυτόν σε κάτι. Μάλλον γιατί του έμοιασα, έγινα και εγώ αγρίμι. Σταμάτησα να μετράω αποστάσεις, σταμάτησα να σκέφτομαι πρόσωπα αγαπημένα και μη , άρχισα να σκέφτομαι την εκπλήρωση του κάθε στόχου, και αν κάποιος δεν έβγαινε, δεν αποτύγχανα, απλά πήγαινα μετά απο ώρα και έτοιμος.
Τον είδα πριν μέρες στο δρόμο, με είδε πριν μέρες στο δρόμο. μας χώριζε ένα φανάρι. μας ένωνε η παράλληλη γραμμή. είχαμε τον ίδιο προορισμό περπατάγαμε σε δύο παράλληλες γραμμές. Δεν κοιτάζαμε ο ένας τον άλλο, ξέραμε ότι περπατάγαμε στον ίδιο ρυθμό. όταν φτάσαμε στο τέρμα της διαδρομής, κάτσαμε ο ένας απέναντι απο τον άλλο, μετρήσαμε τις ομοιότητες και τις διαφορές και στο τέλος τις κεράσαμε καφέ γιατί υπερτερουσαν. Κάπως έτσι τελειωσαν όλα , σε ένα τραπεζάκι , σε μια καφετέρια παλιά, ο ένας απέναντι απο τον άλλο, να πίνουμε καφέ και να καπνίζουμε. σαν να μην είχε γίνει τίποτα, σαν να μην έχουν περάσει χρόνια. "

"και γιατί ήθελες να μου πεις αυτή την ιστορία;"

" θέλω να σου πω, πως δεν θα σε πω αγρίμι, ούτε θα σε αφήνω να μιλας με τις ώρες για τα όνειρα σου, ούτε θα προσπαθώ να σε περιγράψω με λέξεις. θα σε αφήσω να με οδηγήσεις εσύ. απλά το μόνο που θέλω να μου υποσχεθείς, είναι  να μην γυρίσουμε πίσω εδώ, σε αυτήν την καφετέρια, σε αυτήν την πόλη. Εδω γίνομαι εγώ το αγρίμι και δεν ξέρω αν θα μπορεσεις εσύ να με αντέξεις.
 τι διαλέγεις ; εδώ και φαντάσματα και αγρίμια ή οπουδήποτε αλλού, που θα είσαι εσύ και εγώ;