Αναμνήσεις ,τσιγάρα, πόρτες και μονόλογοι.

Κάπου διάβασα τις προάλλες ότι μια μονάχα δύναμη στο κόσμο υπάρχει η οποία ενώνει, και μεταμορφώνει τα πράγματα μεταξύ τους, τους δημιουργεί σχέσεις συγγένειας και συνένωσης, είναι η ίδια δύναμη από παλιά μέχρι και τώρα και αυτή η δύναμη λένε πως είναι ο έρωτας. 

  Μέρες τώρα σκέφτομαι και κοιτάω το παρελθόν σαν να είναι φωτογραφικό άλμπουμ μόνο που αντί να κοιτάζω φωτογραφίες, κοιτάζω αναμνήσεις. Οι Αναμνήσεις είναι μια πάρα πολύ ωραία λέξη, γιατί όμως  φοβόμαστε τόσο να την πούμε, όσο και να την ακούσουμε και πάνω από όλα να τη βιώσουμε; Τις συνδέουμε άμεσα με πισωγυρίσματα θα σου πει κάποιος και δεν λέω ότι κάνει λάθος αλλά αφού για να τις έχουμε, τις ζήσαμε , και εφόσον θυμόμαστε μονάχα τις καλές στιγμές , τότε τι κακό μπορεί να προκύψει από το να θυμηθείς τυχαία κάτι ; Τι άλλο θα μπορούσε να γίνει; Να ξανά γυρίσεις πίσω; Μα δεν θα το έκανες, θέλει πολύ δύναμη για να ξαναγυρίσεις και τίποτα δεν θα είναι ίδιο οπότε γιατί ο όλος αυτός ο θόρυβος μην θυμηθούμε κάτι ; Χωρίζεις και μαζί με τα κομμάτια σου παίρνεις και τις αναμνήσεις σου και μετά από καιρό όταν θα πάψει να πονάει, θα θυμάσαι πως απλά πάει και αυτό πέρασε και πάμε πάλι από την αρχή. Γιατί όσο συναισθηματικό πόνο και να βιώσεις πάλι θα υπάρχει το πάμε από την αρχή, σαν να μην έχει γίνει ποτέ τίποτα. Και αυτό είναι τόσο σίγουρο όσο ότι ο ήλιος και η σελήνη θα βγαίνουν πάντα τις συγκεκριμένες ώρες που πρέπει . 

 

(στις δύο πρώτες ντραφτούρες μιλά άντρας και γυναίκα, στην τρίτη μονάχα ένας άντρας. ) 

 Ν Τ Ρ Α Φ Τ Ο Υ Ρ Α #1 (ΤΟ ΤΣΙΓΆΡΟ )

- Έλα να κάνουμε ένα τσιγάρο. Κάθεσαι τόση ώρα σκεφτικός εκεί στο παράθυρο, και να πω ότι υπάρχει και θέα για να μένεις τόση ώρα στάσιμος να σε δικαιολογήσω αλλά τώρα τι κοιτάς; Τα σπίτια ή την πολυκατοικία; 

- Θυμάσαι τότε που έβρεχε, ότι είχαμε μπει στο σπίτι, μούσκεμα και με χέρια παγωμένα από το κρύο. 

- Ναι ! το θυμάμαι, αλλά αυτό έγινε παλιά. Τι σε έπιασε και τα σκαλίζεις όλα τώρα; Με τις αναμνήσεις δεν παίζουμε, είναι δίκοπο μαχαίρι . 

- Είσαι κυνική πλέον τίποτα δεν είναι ίδιο, όλα τα μηδενίζεις. Δεν σε αναγνωρίζω ώρες ώρες. 

- Είδα και όταν δεν ήμουν κυνική τι γινόταν. Άλλαξα, άλλαξες. Τι περίμενες δηλαδή ότι λίγες ώρες πριν φύγουμε όλα θα άλλαζαν, θα θυμόμουν τις αναμνήσεις και θα έλεγα τι ώρα που πέρασα; Ναι! πέρασα και καλά και άσχημα σε αυτό το σπίτι, τώρα όμως πάει τέλειωσε.  Τι θέλεις; πες μου και θα σε βοηθήσω αλλά φύγε από το παράθυρο και σταμάτα να κάνεις πως λυπάσαι. Θες τσιγάρο; πάρε, θες καφέ; φτιάξε αλλά κάνε κάτι. . . 

- Πες μου ένα μυστικό σου που δεν ξέρει κανείς. Αυτό μόνο και μετά θα κλείσω τη κουρτίνα για να μην κοιτάω έξω. 

- Δεν είχα ερωτευτεί . Το πιο μεγάλο και βαθύ μυστικό! 

- Πότε ; 

- Βασικά θα το αλλάξω λίγο , δεν είχα ξανά ερωτευτεί. Η μόνη φορά που είπα ότι ήμουν ερωτευμένη  ήταν τότε. με σένα μετά τίποτα.  Πήγαινε φέρε καφέ έχει στη καφετιέρα και φέρε και σε μένα! εκτός αν θες να το γυρίσουμε στο ποτό να παραδώσουμε το σπίτι μεθυσμένοι. Ότι θες. 

- φέρε το τσιγάρο τώρα. Ο καφές πάει κρύωσε . 

Το τσαφ του αναπτήρα μέσα στην  απόλυτη σιωπή και η κουρτίνα κλειστή για να μην κοιτάμε έξω. . . 

Αναμνήσεις σου λέει ο άλλος, δεν πονάνε οι αναμνήσεις, τα μυστικά πονάνε περισσότερο. 

Ν Τ Ρ Α Φ Τ Ο Υ Ρ Α #2  ( Η ΠΌΡΤΑ )

- Θέλω να χωρίσουμε!  

-Αυτό τώρα από που προέκυψε; Εγώ διαβάζω εφημερίδα, εσύ έπινες καφέ, ο συνειρμός περί χωρισμού από που μας ήρθε;  

- Βασικά δεν είναι ότι θέλω , είναι ότι εκεί πάει το πράγμα, δεν το βλέπεις αλλά εκεί πάει. 

{ο Αντρας πετά την εφημερίδα στο τραπέζι και στέκεται μπροστά στην μπαλκονόπορτα και κοιτά τη κοπέλα} 

-Γιατί πάει εκεί; μια χαρά δεν περνάμε; 

- Περνούσαμε! καλύτερα. Μας έχει φάει η καθημερινότητα,εσύ στη δουλειά, εγώ στη δουλειά, και οι μόνες συζητήσεις είναι για το αν ταΐσαμε τη γάτα και αν όλα είναι καλά ή αν θα πάνε καλά. Όλες οι συζητήσεις τελειώνουν με το ναι μια χαρά ή με το ναι καλά είμαι. Δεν είμαστε καλά. Δεν υπάρχει πλέον κάτι; Δεν υπάρχει μαγεία. Να σου θυμίσω πως ήμασταν παλιότερα; 

- Όχι δεν χρειάζεται θυμάμαι,ένας ολόκληρος κόσμος οι δύο μας. Δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να ξαναγίνουμε όμως! 

- Πως ; θα κλειστούμε εδώ μέσα; ξεχνάς κάτι! Υποχρεώσεις, μια λέξη μια σημασία. 

- Είσαι αρνητική απλά πες ότι θες να χωρίσεις και μην το φέρνεις σε μένα. έρχεται σαββατοκύριακο γιατί δεν πάμε κάπου; 

- Γιατί δεν θέλω. Δεν μου είναι εύκολο να συζητάω για χωρισμούς αλλά. . . τα γυαλιά δεν κολλάνε, φαίνονται τα σημάδια. 

- Ωραία θες να χωρίσουμε; Χωρίζουμε . Θες να ρίξουμε ευθύνες , να χτυπήσουμε πόρτες και μετά να τα ξαναβρούμε ; Τι θες ; ό,τι θες αλλά να ξέρεις δεν παραιτήθηκα εγώ αλλά εσύ. Εσύ το έκανες και εσύ φεύγεις για μια ακόμα φορά. . . 

Πόρτες να κλείνουν δυνατά η μια πίσω από την άλλη και κάπου εκεί έξω η πόλη συνεχίζει με τους ίδιους ρυθμούς... 

Ν Τ Ρ Α Φ Τ Ο Υ Ρ Α #3 ( REC )

- Ωραία, ήξερα ότι ήσουν μυστήρια αλλά τώρα θες να γίνεις και σκηνοθέτης; Α ναι ξέχασα εσύ δεν θα μιλάς, μονάχα εγώ και εσύ απλά θα στέκεσαι στο καναπέ με το κασετόφωνο στο χέρι να ηχογραφείς ότι λέω. 

Τώρα που το σκέφτομαι, μιας και δεν θα μιλάς, θα μπορώ να μιλήσω, σαν να μην μ ακούει κανείς. Ωραία, θα σε αγνοήσω λοιπόν, αλλά τι να πω; 

θα ξεκινήσω με μια ερώτηση που μου έκανες κάποτε και δεν απάντησα. What comes next? 

Είχα όνειρα, κάποτε. Ήθελα και εγώ να κατακτήσω το κόσμο, αργότερα να φτιάξω μια οικογένεια και να ζω ήρεμα. Είχα κάποτε όνειρα. Αλλά μιας και δεν μιλάς θα ήρθε η ώρα να φιλοσοφήσω και εγώ λίγο . 

Τι μπορεί να είναι ο έρωτας; Σε κάνει άλλο άνθρωπο στο διάβα του και σε αφήνει " αδιόρθωτο ρεμάλι τελειωμένο" Πονάς για όσα έζησε ; ή για όσα φοβήθηκες να ζήσεις;  

Ζητάς απεγνωσμένα να γυρίσει πίσω ποιος ; το μέρος από τα κομμάτια που έδωσες ; ή ο άνθρωπος που αγάπησες, ερωτεύτηκες ή σ άρεσε απλά.;  Ο άνθρωπος δεν είναι ποτέ σίγουρο αν θα γυρίσει, αλλά τα κομμάτια που έδωσες δεν θα τα πάρεις πίσω και αυτό στο υπογράφω. Τα έδωσες πάει χάθηκαν τώρα. Δεν θα είσαι ίδιος , μισός θα είσαι . Αλλά και πάλι θα ξανανιώσεις και θα τα κάνεις όλα πάλι από την αρχή , γιατί πολύ απλά πάντα έτσι γίνεται. Κλείσε τώρα το μαγνητόφωνο και πάμε να πιούμε καφέ. Αρκετά !  

i can read your fucking mind...