because i'm losing, doesn't mean am lost...

Η σκέψη μου βαράει κόκκινο μετά μανίας και αν όχι με μανία τουλάχιστον ένα βαθύ χρώμα ψυχεδελικό το έχει φτάσει. Περιμένοντας το αστικό να έρθει να με μαζέψει από τους δρόμους συγκρατώ τον εαυτό μου από το να σκορπίσει σε χίλια κομμάτια. Διασπαρμένη η ψυχή μου, διαμελισμένη η σκέψη μου και όμως ναι! Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήμουν έτοιμη για την αποτυχία αλλά όχι και τέτοιο πάταγο. Κάποιος από το κοινό ας μου ορίσει τι είναι αποτυχία; Είναι η σκέψη ή το αποτέλεσμα, και αν δεν είναι τίποτα από αυτά τα δύο τότε μήπως είναι το να παραδεχθείς ότι έκανες λάθος; Και αν όντως είναι το γεγονός ότι έκανες κάποιο λάθος, θα δεχτεί ο επόμενος το γεγονός ότι το παραδέχτηκες ή απλά θα πρέπει να παραιτηθείς από κάθε δραστηριότητα; Η παραίτηση είναι γεγονός θαυμασμού ή απλά δειλίας; Και οι ακόλουθοι; Με τους ακόλουθους τι γίνεται; Αυτοί που πίνουν νερό στο όνομα σου αλλά στο τέλος απλά σε αφήνουν επί ξύλου κρεμάμενο. Αυτοί που φώναζαν το όνομα σου και σε δόξαζαν τώρα σου γυρνούν απλά την πλάτη και σε σπρώχνουν ένα βήμα ακόμα για να πέσεις στο γκρεμό. Και αν αποφασίσεις τελικά να τα παρατήσεις όλα και να κλείσεις κάθε πόρτα και λογαριασμό με το παρελθόν τότε θα είναι που θα μείνεις στάσιμος στην αιώνια δύνη του ποιος φταίει. Τις προηγούμενη βδομάδα άκουγα συνέχεια το ίδιο τραγούδι, Lost των Coldplay, στους αρχικούς στοίχους λέει, just because I’m losing, doesn’t mean am lost… ίσως αυτό να είναι το θέμα, να θεωρείς και να αποδεικνύεις κάθε φορά ότι έκανες ακριβώς ότι μπορούσες για να πετύχεις το στόχο σου και απλά δεν έγινε. Μπορεί κάπου να έγινε κάποιο λάθος, μπορεί οι συγκυρίες να μην ήταν οι κατάλληλες. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι κάποιος δεν είναι ικανός. Άλλωστε τα όνειρα είναι απλά θέμα θέλησης! Και η θέληση ναι μεν είναι προσωπική αλλά είναι και άκρως επηρεαζόμενη από τις συνθήκες. . .