Ερωτες απιστιες και αλλες ναρκωτικες ουσίες...

ο δρόμος μου με φέρνει ξανά εδώ, στο ίδιο μέρος, εδώ και κάποιες βδομάδες, με μόνο σύμμαχο, το χρόνο! Να και μια φορά που κάνει και κάτι καλό αυτός ο χρόνος. Κυλάει αργά σήμερα, αν και δεν ξέρω για πόσο μπορεί ακόμα να είναι σύμμαχος. the devil came down to Georgia he was looking for a soul to steel. Κοιτάζω το ξύλινο δάπεδο, τραντάζεται απο τα παπούτσια, δεν είμαι η μόνη που περπατάει βαρια, μπορεί ίσως να σκεφτώ. Ο καφές πρέπει μάλλον τώρα να έχει κρυώσει, και εγώ θα πιω την πρώτη γουλιά, θα έχω ξεχάσει πως δεν έχω βάλει ζάχαρι και θα είναι πολύ πικρός. Ίσως αν δεν είχα στείλει το μυαλό μου να ταξιδεύει με την μουσική του Yann Tiersen και το summer 78 instrumental, να το είχα θυμηθεί.
Οι τελευταίες μέρες είναι κάπως παράξενες. Ο καιρός είναι ήρεμος, έχει ένα γλυκό κρύο, που θα με έκανε να ονειροπολώ με τις ώρες. Και να μαι πάλι για να μην ξεφεύγω να σκέφτομαι πράγματα κοινά, πεζά θα τα έλεγε κανείς, να αφήνομαι σε λόγια άλλων, σε σκέψεις άλλων. Στην φιλοσοφία το πρώτο πράγμα που μας είπαν είναι ποτέ να μην βγάζουμε το συμπέρασμα απο τα λόγια τους, να βλέπουμε όλη την πορεία της σκέψης τους και ύστερα να συγκεντρωνόμαστε στην δική τους άποψη, έπειτα μόνο στο μυαλό μας να την κρίνουμε, και αν σε περίπτωση έχουμε κάποια πολύ καλά επιχειρήματα να την κατακρίνουμε, την αλλάξουμε. Αλλά μπροστά τους φαινόμαστε μικροί... Μα τι λέω είμαστε μικροί. . .
Αν η ζωή δεν είναι τίποτε άλλο απο μια παρτίδα, σκάκι (ή τάβλι αναλόγως τους παίχτες!) τότε γιατί αντί να παίξουμε αναλόιγως την παρτίδα, εμείς σκαρφιζόμαστε κάθε άθλια, δικαιολογία για την αποφεύγουμε, ή χειρότερα για να δικαιολογούμε την επίδοση μας σε αυτή. Και τότε ξεπετάχτηκε το κάρμα. . . Αν δεν κάνω λάθος με τις μικρές μου γνώσεις, το κάρμα είναι απότοκο απο μια άλλη θρησκεία κάπου στην Ασία, αλλά δεν βάζω και το χέρι μου στην φωτιά. Κάρμα= πεπρώμενο. Το λεγόμενο κάρμα-πεπρωμένο, είναι σαν την παστίλια πονοκέφαλος, μια ανολοκληρωτη δικαιολογία για να μην δεχόμαστε τα λάθη μας. Στην σχέση έχουμε προβλήματα, α! δεν είναι καρμική γι αυτό. Και τότε όλα απλά πολύ απλά γίνονται πολύπλοκα, σαν ένα πρόβλημα μαθηματικών, μόνο που και αυτού η λύση θα ήταν πιο εύκολη, εδώ μιλάμε για την λύση του Γόρδιου δεσμού...
Το παυσίπονο κάρμα-πεπρωμένο, είναι οι νέες καραμέλες halls χωρίς ζάχαρι, με γεύση φράουλα, αλλά τι θα γίνει όταν τελειώσει η δράση του, εσύ! Ο κάθε εσύ έχεις μεγαλώσει και κανείς δεν είναι εκεί για να σου πει, "είσαι το δικό μου κάρμα..." Τότε απλά θα καταλάβεις ότι έχεις καταναλώσει όλη σου την ζωή σε χαμένες υποθέσεις, χάνοντας την ουσία, μόνο και μόνο γιατι καθόσουν και αναλωνόσουν σε λέξεις, και δικαιολογίες.
Οι δικαιολογίες επι παντώς επι σθητού είναι σαν τα συναρμολογούμενα lego που παίζαμε όταν είμασταν παιδιά, εύκολες να φτιαχτούν, εύκολες να διαλυθούν, εκτός αν έχεις κόλλα στιγμής για να μπορέσει να μείνουν σταθερές, να ζήσεις μέσα σε αυτές και ενδεχομένως να τις πιστέψεις μέχρι σε ένα σημείο που πιο κάτω δεν έχει. . . Είσαι ήδη στον πάτο...

Ο καπνος του τσιγάρου είναι σαν να σχηματιζει λέξεις και συννεφάκια, παρόλα αυτά, η πεταλούδα στέκει ακόμα στο οπτικο μου πεδίο, η υπενθύμιση, του οτι υπάρχει ακόμα έξω κόσμος, ήταν μια μοναδική πρόταση που μου θύμισε η κολλητή μου σε ένα μειλ της, ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ... Οι αναμνήσεις θα στέκουν εκεί είτε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δεν χρειάζεσαι λέγκο για να προχωρήσεις ούτε φυσικά ψεύτικες προοπτικές, ρεαλιστικά και μόνο αν δεις τα πράγματα, τα ρυάκια που σχημάτισε η προ ολίγου βροχή σου δείχνουν τον δρόμο. . . απλά ακολούθησε τον δρόμο αυτό, και δέξου επιτέλους ο έρωτας είναι έρωτας, η απιστία είναι απιστία, η εξάρτηση, εξάρτηση και επιτέλους πια δεχτείται όνειρα, προκλήσεις και προσκλήσεις... μικρή είμαστε αλλά που και που θέλουμε και μια ανεξαρτησία παρα πάνω. . .

Α! στην κολλητή μου μόνο να πω, να ακολουθήσει της βροχής τα όνειρα, και σε όσους παραπάνω διαβάζουν τα μικρά μου παραληρήματα, ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ...