ταξίδι αισθήσεων και παραισθήσεων. ..

Starlight I will be chasing the starlight Until the end of my lifeI don't know if it's worth it anymore...
{Muse- starlight)

είναι νωρίς, πολυ νωρίς να φύγουμε, είναι νωρίς αρκετά νωρίς να απαρνηθούμε το ψέμα, είναι λίγο πιο αργά για να σκεφτούμε πως θα ήταν να αφήσουμε το κενό μέσα μας να μεγαλώνει, και το κράτημα των δυο χεριών σε στιγμές να μετριέται, σαν να είναι η αντίστροφη μέτρηση. Ας σταματήσει κάποιος αυτή την δύνη των λεπτών, περιστρέφονται σαν αργούς ήχους σταγονών που πέφτουν στο προσωπό μου, με πνίγουν και δεν μπορώ να φωνάξω μείνε εδώ. Η φιγούρα σου διαγράφεται να απομακρύνεται, τα μάτια μου κλείνουν και οι σταγονες πλέον με παγώνουν, δεν μπορώ να κινηθώ, δεν μπορώ να σκεφτώ κάπως διαφορετικά απο το υπαρκτό. . . Όλοι φεύγουν...
Σαν γαλλική ταινία, με δύο ερωτευμένους την ώρα που αποχωρίζονται με μια αισθητική παρέμβαση απο το κινέζικο μαρτύριο με τις σταγόνες. Και έτσι καταλήγει ολόκληρη η ζωή μας ένα βασανιστήριο, καθώς η επικοινωνία με τον άλλο έχει διαβρωθεί και ολόκληρο το είναι μας σκέφτεται μονάχα επιφανειακά, χάνουμε τον άλλο, και καταλήγουμε να σκεφτόμαστε και να αναλύουμε στίχους άλλων, να ακούμε βράδια μουσικές και να σκεφτόμαστε που έχουμε κάνει το λάθος. Το λάθος, αυτό το λάθος τουλάχιστον, δεν είναι μεμονομένο, δεν αντιστοιχεί σε κάθε άνθρωπο διαφορετικά, είναι λάθος με την ευρεία του έννοια. Αντιστοιχεί σε όλους μας, ως σύνολο. Γιατί εμείς χάσαμε το νόημα της λέξης: επικοινωνία. Αφήσαμε το δέντρο και πιάσαμε να εξετάζουμε το δάσος. Να συζητάμε θέματα γενικά μόνο και μόνο για να μην διαφωνήσουμε με τον άλλο και θυμώσει! και στο δίλλημα τι θα γινει τελικά : η απαντηση μου ειναι μια και θα παραμεινει ετσι για πολι καιρο: οπου και αν παει οτι και αν γινει τα ονειρα μου παραμενουν ιδια, θα τα πραγματοποιησω μονο και μονο για να δειξω οτι το όνειρο δνε ειναι απλα η κατασταση rem του εγκεφαλου αλλα και κατι που μπορει να σε κανει πολυ καλυτερο ανθρωπο...